Soulmates

11|| Broederschap

Soraya

"Abdel kun je ons brengen naar de snackbar?" "Safi ik haal dan ook iets voor Ilias." We stappen alle 3 in de auto. Ik ga van voor zitten naast mijn broer en Najwa van achter.

Tijdens de rit merk ik op dat Abdel oogcontact maakt met Najwa via het spiegeltje in het midden. Sinds dat Najwa bij ons thuis is, is er iets gaande tussen die 2 denk ik.. Ik check mijn gsm. Nog steeds geen bericht van Salim. Zou hij boos zijn op me?

We komen aan in de snackbar. We bestellen elk iets en nemen het mee. De terug rit naar huis, viben we op boef. Wollah boef is echt af. Hij is een strijder en ik zal altijd van hem houden.

Thuis, eten we ons eten op. Ik zit aan het hoofd van de tafel. Najwa & Abdel zitten voor elkaar. "Wollah dit eten is fking lekker" gromt Abdel. "For real" zegt Najwa. Ze glimlachen. "Damn" mompel ik. "Wat??" zegt Najwa. "Laat maar" grijns ik.

Ik en Abdel ruimen de tafel af. Er is nog een beetje eten over voor Ilias. "Sorry schatje maar ik moet naar huis." Najwa geeft me een dikke knuffel. Het was echt gezellig. "Ik breng je wel naar huis" zegt Abdel. Ze weigert het verzoek niet.

Najwa stapt in de auto van Abdel. Ze neemt nog snel afscheid van me en ze rijden samen weg. Omg. Wat is er vandaag allemaal gebeurd??? Ik ga naar mijn kamer.

Even later hoor ik Abdel zijn kamer betreden. "Ey wat was al die shit met Najwa?" vraag ik hem. Hij grijnst. "Ze is wel een aantrekkelijke dame" antwoord hij. "Mhmm" ik trek een wenkbrauw op.

"Ze is zusje van me vriend, laat dat" zegt hij al lachend. Ik geef hem een stomp. We krijgen plots allebei een berichtje van Ilias. Hij zal 2dagen niet thuis zijn. Voor wat, weten we niet.

"Morgen komt Salim, zou hij hier mogen blijven?" "Safi, ik vertrouw je, je kent je waarde" zegt Abdel. "Morgen ben ik trouwens toch weg" zegt hij. "Naar waar?" "Anouars osso" Ik barst in lachen uit. Ik ga terug naar mijn kamer.

Ik ga op mijn bed liggen. Een vleug van verdriet raakt me. Ik mis Salim. Ik beluister muziek om dat gevoel te verzachten.

Fuck this shit, I'm missing you so bad
I know you still think about the times we had
I said fuck this shit that I was on before
Like then I didn't know but now I'm for sure

"Ohhhhh I'm just sayin' I'll do whatever" zing ik mee. Een traan rolt over mijn wang.

Salim

Deze dagen zijn de hardste dagen van mijn leven. Ik leef in een donkere wolk. Ik word wakker met zware hoofdpijn. Mijn open gesneden armen staan rood en opgezwollen.

Het eerste wat ik doe is een joint rollen om de pijn te verzachten. Ik heb wallen onder mijn ogen. Ik was laat terug gekomen van Mohamed. Yemma is na de begrafenis mee gegaan met de dames en niet meer terug gekomen. Ze stuurde me een berichtje dat ze daar is blijven slapen. Ik voel me rot.

Ik ga naar de badkamer en smeer een dikke laag van die zalf van Mootje over mijn armen. Het pikt heel hard. Daarna trek ik een comfortabele djelleba aan.

Met de joint nog in me mond, bel ik aan bij Mohamed. "Sbah algheer" zegt hij moe. Hij laat me binnen. Op de tafel staan zakken met wiet. Nog van gisteren.

Hij rolt ook een joint. Dat is ons ontbijt. Ik maak verste atay. Ik kan dat als de beste. Ik schenk de warme muntthee in grote glazen. "Besaha" zeg ik en ik geef Mohamed een glas. "Shokran broeder"