Zifiri Karanlık 13.Bölüm; Bir İhtimal
"Binlerce değil, bir ihtimal."
༺༻
Telefonumda çalan alarma kalktım ve alarmı kapatıp tekrar uyudum. Bir kaç dakika geçer geçmez tekrar alarm çaldı. Bu alarmı da kapatıp uyudum. Uykuya dalacakken aniden tekrardan çalan alarma tekrar uyandım. Ve tekrar alarmı kapatıp kafamı yumuşak yastığıma koydum. Sonrasında yine o sesini siktiğimin alarmı çaldı. Sabahları bir türlü uyanamadığım için o kadar çok alarm kurmuştum ki, ama her türlü uyanamıyordum. En sonunda telefonumu alıp kapıya doğru fırlatmamla alarmın sesi kesildi. Sonunda rahatça uykuya dalma vaktim gelmişti. Gözlerimi kapatıp uykuma devam ettim.
Bir anda, "şşş uyan artık." diye bir ses duydum.
"Sen kimsin ya bi siktir git." dedim. Çok fazla uykum olduğu için kendimde değildim. Bu yüzden kim olduğunu tam olarak kavrayamamıştım.
"Küfür mü? Çok ayıp."
Bir anda karnımın çok fazla ağrıdığını fark ettim. Hayır ya, o gün bu gün olamaz.
Karnımın ağrısından gözlerimi açtım. Karşımda yatağıma oturmuş, dik dik beni izleyen Eymen duruyordu.
Ani bir öfkeyle kafamın altındaki yastığımı alıp Eymen'e fırlatmamla, Eymen hızla yatağımdan kalktı. "Ne yapıyorsun sen be!?" dedi şaşkınlıkla.
"Çık odamdan! Çık dışarı!" diye bağırdım.
"Tamam sakin ol. Çıkıyorum." dedikten sonra yavaşca kapıya ilerlemeye başladı.
"Çabuk ol!!" diye bağırıp arkasından bir yastık daha fırlattığımda, adımlarını hızlandırıp kapıyı açıp odamdan çıktı.
Bir sorunum daha vardı. Ped yoktu. Bu yüzden bu şekilde markete gidemeyeceğime göre birine ped aldırmam gerekiyordu.
Yatağımdan kalkıp kapıyı aralık şeklinde açtım. "Eymen!" diye seslendim.
Eymen sesimi duyup hızlıca geldi.
"Efendim kara fırtınam? Bu sabah yine fırtınalar estirdin ne oldu şimdi özür mü dileyeceksin?"
"Yok özür falan kes sesini!"
"Peki."
"Bana birşey lazım."
"Ney?"
"Birşey işte."
"Ney işte?"
"Oof Eymen!"
"Lan ne kızıyorsun söylesene."
"Ped lazım."
"Ha?"
"Ped işte gerizekalı! Ped alman lazım!"
Bir anda yan odadan Çağrı çıktı, "ne oluyor be sabah sabah ne bağırıyorsunuz!?" diye sordu.
Eymen, Çağrı'ya bakarak, "ped lazımmış." dedi.
"Kime?"
"Bana." dedi Eymen.
O an kendimi tutamayıp gülmeye başladım.
"Neyse tamam ben alıp geliyorum hemen." dedi Eymen. Ardından koşar adımlarla evden çıktı.
***
Kısa bir süre sonra elinde bir poşet ped ile geri döndü. "Farklı farklı markalar vardı, bende hangisini istersin bilemediğim için hepsinden aldım." dedi.
