LİNUS (Tamamlandı)

Son aşama

Hz. Yusuf izlerken bölüm yazmak🤲🧕

Sadece koşuyordum. Nereye gittiğimi veya şu anda nerede olduğumu bilmiyordum. 

14 mayıs 2022

Bu tarih hayatımın altüst oluş tarihiydi. Herkesin gelip geçtiği normal bir oyuncakçıdan aldığım porselen oyuncağın hayatımı bu derece değiştireceğini kim bilebilirdi ki?

Önce evin içerisinde yaptığı ufak olaylar beni korkutmuştu. Sonra ise hangi akılla bilmiyorum ama onun zararsız olduğunu düşünmüştüm. Ama yanıldığımı anladım. Çok geç hemde. Benim yüzümden en yakın ve tek arkadaşımın abisi ölmüştü. Abisi onun ailesiydi, her şeyiydi. Ama benim yüzümden ölmüştü.

Her ne kadar suçsuz olduğuma inanmak istesem de suçlu bendim. O oyuncağı almasaydım veya en azında onların evine gitmeseydim şu an her şey farklı olabilirdi. Ama olmadı işte.

Benim yüzümden biri ölmüştü. Şimdi sıra bendeydi. Belki de ben hayatta olduğum sürece bu ölümler devam edecekti.

Koşarak bir ormana gelmiştim. Garip ve ürkütücü bir ormandı. Normalde insanların buraya gelmesi yasaktı. Çünkü vahşi hayvanlar vardı ve sadece avcılar geliyordu. O da nadiren.

Kendimi öldürmek için en münasip yer burasıydı. Ama nasıl yapacaktım bunu? Bir yere yatıp vahşi hayvanların beni yemesini mi beklemeliydim? Bu çok uzun sürerdi.

Ormanda dolaşmaya devam ettim. Çok garip bir ormandı. Bu saatten sonra istesem bile burdan çıkamazdım çünkü kaybolmuştum.

Hava kararıyordu. Sanırım korkmamın zamandı gelmişti. Ama yaşadığım onca şeyden sonra korkasım gelmiyordu.

Uyku çok ağır basmıştı. Zaten yakında öleceğim için böcekleri umursamadan bir ağacın dibine çöküp gözlerimi bir daha açmamak umuduyla kapattım.

Linus'tan

Bir şeyleri düzeltmek istedim. Ama her şeyi mahvettim. Pişman mıyım? Değilim.

O it ölmeyi hak ediyordu. Hem de en acılı şekilde. Elimde olsa onu parçalara ayırarak öldürürdüm. Daha çok acı çekmesi için de son parçasına kadar ölmesine izin vermezdim.

Efra gitmişti. Nereye gittiğini kendisi de bilmiyordu. Benim onu bulamayacağımı düşünüyordu. Oysa şu anda tam yanındaydım.

Ağacın dibinde uzanmış yıldızları izliyordu.

1..2..3..4

Hayır bu yıldızların değil, Efra'nın göz yaşlarının sayısıydı. Tecavüzcüsü için akıttığı göz yaşlarının.

Şu anda ağlıyordu...ona tecavüz edecek olan bir adamın ölümü için ağlıyordu. Kendisini suçluyordu. Beni suçluyordu.

Ama buradaki gerçek suçlu Can'ın kendisiydi. O bunun farkında değildi.

Efra tam bir aptaldı. Küçüklüğünden beri ona yapılan tüm kötülüklere göz yumdu. İyi biriydi ama gerektiğinden fazla.

256 senedir insanoğluyla beraber yaşıyorum. Ve bu iki yüz elli altı senelik deneyimim bana hiçbir insanın iyiliği hak etmediğini öğretti.

Efra tam tersini düşünüyordu. Önüne gelen herkese iyilik yapıyordu veya onlar için üzülüyordu.

Hiç unutmuyorum. Sene 2016. Efra 14 yaşındaydı. Yetimhanede bir kız sürekli ona zorbalık yapıyordu. Okul çıkışı erkek arkadaşını çağırmış ve Efra'ya iftira atıp onu dövdürmüştü. O gün hiç acımadan ikisini de öldürdüm. Ama Efra onlar için göz yaşı dökmüştü.

Bu yaptığı tek aptallığı değil. Sürekli gereksiz biri için ağlıyor.

Alya kendisi çağırmıştı evine. Ama şimdi Efra'yı suçluyordu. Efra da bunu kabul ediyordu.

Eskiden kendime bir söz vermiştim. Efra reşit olduktan sonra onu öldürecektim. Ama bunu beceremedim.

Önüme gelen her fırsatta öldürmeye çalıştım. Olmadı.

Ben ona zarar vermeme rağmen o benim için endişeleniyordu. Bu o kadar garip bir histi ki anlatamam.

Şu ana kadar öldürdüğüm yüzlerce insanı hiç acımadan öldürmüştüm. Hiçbir duygu hissetmeden. 

Ama bu durum Efra için aynı değildi. Nedenini sorarsanız ben de bilmiyorum.

Efra'yı öldürürsem imparator olacaktım. Önümdeki küçük bir engeldi bu. Aslında benim için o kadar basit bir engeldi ki. Ama aynı zamanda en zor.

İmparator olmak için ne yapmak gerekiyorsa yaptım. Önümde öyle zor engeller vardı ki. Ama onları bile kolayca bitirdim.

Ancak şu anda bu küçücük aşamayı geçemiyorum. Ben Dünya'ya gelmeden önce eğitmenim beni bu konuda uyarmıştı. Önündeki son aşama sana en kolay gelen ama aslında en zor olan aşama olacak demişti.

Gerçekten de öyle oldu. Efra'yı öldürmem gerektiğini öğrenince kendimi oracıkta imparator sanmıştım. Bu aşamanın beni bu kadar zorlayacağını nasıl bilebilirdim ki?

-----------------------------------------------------------

Şu ana kadar yazarken en çok zorluk çektiğim bölüm bu oldu. Nedenini ben de bilmiyorum. Her şeyi mahvetmekten korkuyorum galiba. Umarım beğenirsiniz <3