LİNUS (Tamamlandı)

Pişmanlık

Hello millet. Nasılsınız?

Merak edenler için gayet iyiyimm🤎

Hadi bölüme geçelim💦

Yaklaşık üç gündür Deniz'le beraber yaşıyordum. Gerçekten çok iyi ve samimi biriydi. Aynı zamanda yakışıklı.

Üç gündür hiçbir olay yaşamamıştım. Umarım Linus beni bulamaz.

Her ne kadar burada huzurlu hissetsem de Alya'yı çok merak ediyordum. Abisi daha yeni vefat etmişti ve tek başına kalmıştı.

Yanına gidip onunla konuşmak istesem de cesaret edemiyordum. Bana çok kızgındı ve büyük ihtimalle onu görmeme izin vermeyecekti.

Alya'dan

Çocukluğumdan beri bir an önce reşit olup abime kavuşmak isterdim. O benim tek ailemdi. Bana hem anne hem baba hem de abi olmuştu.

Dün öğle saatlerinde ise onu gözümün önünde kara toprağa vermiştiler. Cenzade sadece ben ve hoca vardı. Çünkü herhangi bir yakınımız yoktu.

Eve geldiğimde evi tamamen boş görünce gözyaşlarımı tutamamışdım. Abimin odası onun kanına bürünmüştü. İçeri dâhi giremedim.

Efra'nın kaldığı odaya girdiğimde ise yerde parçalanmış Linus'la karşılaştım. Belli ki bunu Efra yapmıştı. Parçalarını topladım ve yaktım.

Ona çok ihtiyacım var. Üzüntüyle ağır konuştum farkındayım. Ama biliyorum ki abimin ölümünde Efra'nın hiçbir suçu yok. Tüm bunlar o lanet olası oyuncak yüzündendi.

Peki Efra şu an neredeydi?

Bildiğim kadarıyla benden başka arkadaşı yok. Evi de yandı. Peki o zaman nerede yaşıyordu?

Gerçekten yaşıyor muydu?

Kendisine bir şey yapma korkusu suçluluk hissimi daha da arttırıyordu. Hemen telefonumu aldım ve Efra'yı aradım. Telefon sesi misafir odasından geliyordu. Hiçbir şey almadan çıkıp gitmişti. O bu şekilde nasıl yaşardı ki?

Yere yığılıp hıçkırarak ağlamaya başladım. Bir anda hayatım resmen cehenneme dönmüştü.

Aklıma gelen fikirle hemen göz yaşlarımı sildim ve koşarak evden çıktım.

Mahalle kamera görüntülerinin olduğu bir yer vardı. Belki bu şekilde nereye gittiğini bulabilirdim.

İçeri girdim ve bilgisayar başındaki amcadan görüntüleri istedim. O da açıp gösterdi.

Efra koşarak evden çıktı ve aynı şekilde koşarak olabildiğince uzaklaştı. Ağlıyordu. Herkes ona bakıyordu. Umursamadan sadece koşuyordu. O koşmaya devam etti ancak görüntüler burada son buldu.

Kayıtlarda gördüğüm yere kadar gittim. Ama burasının neresi olduğunu veya Efra'nın hangi tarafa gitmiş olduğunu bilmiyordum. Çaresizce geri döndüm.

Her ne kadar birkaç gün daha gelmesini beklesem de gelmeyeceğini biliyordum. Efra gururlu bir kızdı ve ona söylediğim onca şeyden sonra kalkıp da yanıma gelmezdi.

Telefonumu alıp bakarken bilinmeyen numaradan iki adet cevapsız arama gördüm. Bu Efra olabilir miydi?

Hemen numarayı tekrar aradım. Ama karşıdan erkek sesi gelince tüm umutlarım yok oldu.

"Kimsin?"diye sordum.

"Beni arayan sensin. Sen kimsin?"

"Bu numaradan iki adet cevapsız arama vardı."

"Efra aramış olmalı. Bekle" Efra'nın adını duyunca elim ayağım birbirine dolandı.

"Alo" Efra'nın sesiydi bu.

"E...Efra neredesin sen?"

"Beni boş ver. Sen iyi misin? Çok merak ettim seni"

"İyi değilim Efra. Lütfen geri gel. Söylediğim her şey için özür dilerim. Sana çok ihtiyacım var. Yalvarırım beni affet" Ağlamama engel olamıyordum. Onun da ağladığını duydum. Bir süre sessiz kaldı. Daha sonra tekrar konuştu.

"Geliyorum bekle beni" Mutlulukla teşekkür ettim. Telefonu kapattım. O gelene kadar etrafı toparlasam iyi olacaktı.

Efra'dan

Alya'nın sesini duymak çok iyi gelmişti. Bana ihtiyacı vardı. Bu süreçte onun yanında olmam gerekiyordu.

Koşarak Deniz'in benim için hazırladığı odaya gittim ve üstümü başımı düzelttim. Gerçi eve dönüş yolunu pek bilmiyorum ama Deniz bana yardımcı olurdu. Ormanın çıkışına kadar götürse yeter.

Merdivenden aşağı indim. Deniz koltukta oturmuştu. Yanına gittim.

"Deniz, her şey için çok teşekkür ederim. Ama artık benim gitmem gerekiyor. Rica etsem beni ormanın çıkışına kadar götürür müsün?"

Ayağa kalktı. Sinirli gibi gözüküyordu.

"Nereye?"

"Sana bahsetmiştim ya. Abisi ölen arkadaşım. Az önce o aramıştı. Yanına gelmemi istedi de sen neden bu kadar sinirlendin ki?"

"Hiçbir yere gidemezsin!" Yeşil gözleri bir anda simsiyah oldu.

Tıpkı Linus gibi...