the military | taekook

11- İyi değilsin

sürpriz biz geldik!

bu arada bomba gibi bir bölüm bu yüzden biiir sürü yorum istiyorum.

✶

"Ölmez değil mi? Ölürse yemin ederim döverim."

"Yanıyor çocuk amına koyayım, tut şu çeneni. Mal mal konuşma."

Johnny'nin konuşması üzerine Jaemin'in öfkeli karşılığına cevap verip kavgaya dönen konuşmayı o an kesmek istemiştim ama vücudundaki titreme yüzünden boynuma kadar kapatmış olduğum örtüye biraz daha sarılıp boğazımda hissetmiş olduğum sızıyla birlikte canımın acıyacağını bile bile gelen his yüzünden mecburen öksürdüm.

Yüzümü buruşturmuş, inler gibi bir ses çıkarmıştım sonrasında. Boğaz feciydi. Göğüsüm ağrıyordu. Vücudumdaki üşüme hissi her ne kadar örtüye sarılsam da geçmiyordu.

Başımdan akan terleri de hissediyordum ama üşüyordum. Berbat hâldeydim. Göğüsümdeki ağrı yüzünden gece boyunca uyuyamamıştım zaten.

"Kavga etmeyin." dedim zar zor çıkan sesimle.

O sırada görüş açıma giren Yoongi elini alnıma koymuş, "Hassiktir!" diye konuştuktan sonra örtüyü üzerimden kaldırmıştı.

"Ya üşüyorum ben! Ver şunu."

Kısık ama bağırırcasına konuşmuştum. Sesim bile kısılmıştı. Büyük ihtimalle çok fazla öksürdüğümdendi.

"Lan yanıyorsun!" diye bağırmıştı Yoongi o sırada. İçinde bulunmuş olduğum durumdan dolayı gözlerim doldu, çenem hafifçe titredi ama  vücudumdaki ağrıya rağmen doğrulup örtüyü yeniden üzerime aldım.

"Ya bak!" diye başlamış olduğu cümlesini dinlememeyi tercih ettiğimde daha ılımlı bir sesle devam etti.

"Bebe, ateşin var. Üzerinden almamız lazım bunu."

"Üşüyorum." dedim dolmuş gözlerimin görüş alanımı zorlaştırıp onun yüzüne görememe sebep olmasına rağmen. "Siz eğitime gidin. Kendimi iyi hissettiğimde geleceğim."

"Sikmişim eğitimi," dedi Johnny çıkışarak. "Gitmeyiz bir gün. Cezası da neyse çekeriz işte."

"Ceza falan almayın benim için. Gidin işte." dedim öksürüklerimin arasından zorlukla.

"Saçmalıyorsun, kapa çeneni." diyen Hoseok'a göz devirdim. Daha sonra, "Hadi eğitime gidin. Ben de revire gideceğim." diye konuştum.

Yoongi saati kontrol etti. "Açık mıdır ki revir?"

"Bakarım, değilse de sonra kontrol ederim. Görünürüm yani merak etmeyin, geç kaldınız zaten eğitime gidin." dediğimde herkesi zar zor ikna ettim hasta hâlimle.

Onlar gitti, dönen başım ve üşüyen bedenime rağmen üzerindeki pijamalarla birlikte revire kadar gittim.

Ama doktor yoktu. Kapısı da kitliydi.

Bu yüzden geriye dönüp hâlâ sıcacık olan yorganın içine girdim ve biraz uyumayı denedim.

Geceden beri toplasam bir saat bile uyuyamamıştım ve doktor gelene kadar uyumam gerçekten de o an için mantıklı bir fikirdi.

Örtünün altında olmama rağmen deli gibi titriyordum. Üşümediğimi söyledim kendi kendime. Üşümediğimi düşünürsem gerçekten de üşümezdim. İnsan düşüncesinin psikolojiye çok büyük bir etkisi vardı.

Bunu düşünerek gözlerimi kapattım.

✶

"Taehyung! Uyansana, kesin bir şey oldu ses de vermiyor. Bizi duyuyor musun?"