Baha, kendi halinde yaşayan başarılı bir yöneticiydi. Hayatı ise bir gece ansızın karşısına çıkan kedi ile tamamen değişmişti.
Yuki, Japonca "kar" anlamında gelir. Diğer anlamlarından birisi ise "umut etmek için bir neden" olarak karşımıza çıkar.
E...
*** Homofobikler başlamadan hikâyeyi terk edebilirler. Sorun çıkartmak için okuyanlar, açık bulmaya çalışanlar, alaycı pezevenkler beni uğraştırmadan siktir olup gitsinler lütfen.
Kurguda olduğunuzu da unutmayın lütfen.
Bu tarz bir kurguyu hiç okumadım, sadece karşıma kore dizisi olarak önerisi geldi instagram da. Benim de hoşuma gittiği için dedim ki bundan bir kurgu çıkar mı? sdfjslkfjslkfjs Dilerim hepimizin eğleneceği güzel bir kurgu olur.
Şahsen eğleneceğimizi düşünüyorum.
Bu arada bu kitabın rengi, aurası artık aklınıza neyi gelirse mor arkadaşlar, nedenini ilerde anlayacaksınız. Ehe...
Keyifli okumalar dilerim!***
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
***Bol bol yorum yapmayı unutmayın lütfen 🐾🐾***
İş yerinde nasıl çalıştığına şaşırdığım insanlarla uğraştıktan sonra nihayet günüm bitmişti. İsmi duyulmuş bir markada çalışmıyor olsak, belki bu cahil insanlara bir ihtimal anlayışla yaklaşabilirdim fakat kendisini geliştirmekten aciz olan bu insanları her gün görmek ve iletişim halinde olma zorunluluğu artık sinirimi fazlasıyla zorlayan bir durum haline gelmişti.
Neyse ki ilk işe girdiğimde nasılsam şu an da öyle devam ediyor ve herkesle sınırıma dikkat ederek soğuk nevale halimi konuşturuyordum da çok fazla bana karşı hadlerini zorlamıyorlardı.
Elimdeki çantamı yan koltuğa bırakarak emniyet kemerimi takmamla dudaklarımı yaladığımda ilk işim radyoya basarak takılı olan ve benim hazırladığım dosyanın çalmasını sağlamak olmuştu. Kulaklarımı dolduran eski rock müzikleri ile gülümserken arabamı çalıştırarak yola çıkmıştım.
Otuz iki yaşında 1+1 evimle gayet de mutlu yaşayan biriydim. Beş yıldır satış departmanında müdürlük yaptığım işim beni fazlasıyla monoton bir hayata sokmuş, sabah sekiz akşam beş buçuk olarak hayatıma devam eder olmuştum. Eve geldiğim anda tek isteğim duş alıp yatmak olurken arada kendime zaman ayırarak bilgisayarda oyun oynuyor ve şanslıysam biraz kafa dağıtabiliyordum.
Aile bağlarım hiçbir zaman mükemmel olmadığı gibi üç yıl önce kaybettiğim aile fertlerimin ardından tamamen tek tabanca kalmıştım. Evliliği düşünebileceğim kimsenin olmaması yüzünden kendi başıma yaşama tamamen adapte olmuş ve halimden tamamen mutlu bir şekilde idare eder olmuştum.
Tek sorunum insanlardı.
Fazla gereksiz ve düşünmekten bile aciz olan onlarca kişi vardı. Yaptığı işin arkasında durmayan, sadece dedikodu için yaşayan ve bomboş işe gelip giden tipler... Bu saydıklarım en nefret ettiğim kişilerin başında geliyordu. Ve şansa bakın ki çevrem onlarla doluydu.
