Baha, kendi halinde yaşayan başarılı bir yöneticiydi. Hayatı ise bir gece ansızın karşısına çıkan kedi ile tamamen değişmişti.
Yuki, Japonca "kar" anlamında gelir. Diğer anlamlarından birisi ise "umut etmek için bir neden" olarak karşımıza çıkar.
E...
Ben inatla onu yanımdan kovarken o yüzsüz yüzsüz yatağıma yatmış ve eğer istersem benim kanepede yatabileceğimi söylemişti. O an ona vurmak ve kendimi tutmak arasında ciddi anlamda bir ikilem yaşamış olsam da kazanan taraf kendimi tutmamı söyleyen kısmım olmuştu.
Yaşadığımız ufak tartışma onu hiç etkilemezken yatağıma yatan bedeni ne yaparsam yapayım kaldıramamıştım. Onu tehdit etsem de umursamazken kendimi burada bulmuştum. Çünkü koltukta yatamazdım.
Sırtım ve belim çok sıkıntı yaratıyordu o konuda ve özenle aldığım yatağıma fazlasıyla bağlıydım. Eh, bize de tek bir şey kalmıştı...
Hâlâ rüya gibi gelirken elimi uzatarak yanımda huzurla yatan gencin yüzüne getirdiğimde parmak uçlarıma değen beyaz saçlarla titrek bir nefes çekmiştim.
Hikayeler ve efsanelerin gerçek olmasını dileyen yanım şu anın varlığını hızla kabullenirken diğer yanım olan rasyonel Baha, delirdiğimi düşünüyordu.
Ben ise rasyonel tarafımı kapatmakla meşguldüm.
Herkesin isteyebileceği, büyülü bir kedim vardı. Arada tatlı bir insana dönüşüyordu ve benim kendisine insanmış gibi davranmamı rica ediyordu... kendisi savaşları görecek kadar yaşlı birisi olmasına rağmen karşımda sanki yirmi dört- yirmi beş gibi duran bir tiplemesi vardı.
Evet, buna alışabilirdim... hı hı.
İçten içe konuşarak havada duran elimi hafifçe hareket ettirdiğimde Yuki'nin gözleri açılmış ve beni görmesiyle gülümsemişti.
"Uyumadın mı sen?"
Mırıl mırıl konuşmasıyla yutkunurken havada duran elimi görmesiyle uzanıp onu almış ve saçlarının arasına bırakmıştı. Parmaklarımın arasından geçen beyaz tutamların tıpkı tüyleri gibi yumuşacık olduğunu fark ederken Yuki omzuma doğru kayarak kafasını yaslamış ve kollarını belime sarmıştı.
"Kedi halime dönsem mırlar ve stresini alırdım ama şu an yapamam... böyle idare et olur mu?"
Uyku dolu bir sesle konuşan beden daha fazla beklemeden uyurken düzene giren nefesleri ile beni yalnız başıma bırakmıştı. Saçları arasında olan elim, kasılmış vücudumla yanında dururken sertçe yutkunup uyumaya çalışmıştım.
Baş edemiyorsam, ayak uyduracaktım.
Taktik değiştirmem lazımdı.
Gözlerimi açmamla yatakta yalnız olduğumu fark ederken gözlerim komodinin üzerindeki masa saatine gitmiş ve saatin öğlen olduğunu görerek oflamıştım. Gece çok geç yattığımı kabullensem de böyle uyanınca günümü boşa harcamış gibi hissediyordum ve bu canımı sıkıyordu.
