Baha, kendi halinde yaşayan başarılı bir yöneticiydi. Hayatı ise bir gece ansızın karşısına çıkan kedi ile tamamen değişmişti.
Yuki, Japonca "kar" anlamında gelir. Diğer anlamlarından birisi ise "umut etmek için bir neden" olarak karşımıza çıkar.
E...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sabah uyandığımda işe gitmek yerine yanımda derince uyuyan Yuki'yi uyandırıp sevgiyle sarılıp öpmek istemiştim ama tabii ki bunları sadece istemekle yetinmiştim. Öncesinde dönüşebilmek için kendisini çok yorduğunu düşündükçe ona dinlenmesi için zaman tanımaya kararlıydım.
Tamam, ilişkimizin tamamen oluşmasıyla içimdeki onu sevmek için çıldıran taraf da oluşmuştu ve ona engel olmam zor oluyordu ama diğer yandan Yuki'nin iyiliği her şeyden öteydi.
Kısaca sevgilimi sevmek için beklemek zorundaydım.
"Baha Bey, gelebilir miyim?"
Zaten açık olan kapımdan kafasını uzatmış, izin alan satış kısmında görevli Zahit'i görmemle kendime gelirken onu odaya davet etmiştim. Elindeki bilgisayarını masamın üzerine koyduktan sonra aramızda mesafe bırakarak ekranını gösterdiğinde bugün onunla planlama yapacağımızı hatırlamıştım.
Geçen haftalardaki yoğunlukla ilgili olarak bir sunum elde etmiştik ve bunun üzerinde düzenlemeler yapmamız lazımdı. En önemli kısım planlama olurken biz daha hiç başlamamıştık. Saatime bakmamla öğle saatlerine yaklaştığımızı görürken eve geç gitmemek için dualar ederek kendi koltuğumdan kalkmış ve Zahit'le daha iyi iletişim kurabilmek adına masamın önünde duran koltuğa oturmuştum.
Bu hareketimle birlikte çalışma kısmına geçiş yaptığımızda akıp giden saatleri hiç fark etmemiştim bile. Bizi bölen şey çay vermek için içeriye giren Süheyla abla olurken gözleri ile resmen bize gülümsemiş hemen ardından tepsideki sıcak çayları önümüze koymuştu.
"Çıkarken masanın üzerine bırakın da çıkın Baha Bey, ben sabah hemen toparlarım buraları."
İşte bu sözler hem Zahit'in hem de benim saate bakmamıza neden olurken anca o an anlamıştık çıkış saatinin geldiğini. Süheyla ablaya teşekkür etmemizin üzerine yine odamda yalnız kalırken sıkkın bir şekilde etrafa bakınmıştım.
Geç gidersem yine Yuki'nin aşağıya inebilme ihtimali vardı, son olaylardan sonra bir de hasta olmasını istemediğim için uzun süredir birlikte çalıştığım iş arkadaşıma dönmüştüm. Pek istemesem de evime davet etmem gerekliydi galiba...
"Zahit, benim eve geçip devam etsek sorun olur mu? Evde kedim var ve en son rahatsızdı da, aklım orada."
Zahit'e karşı açık olurken karşımdaki adam kısa süre düşünmüş hemen ardından anlayışla gülümsemişti.
"Tabii ki Baha Bey, o zaman izninizle ben masama dönüp toparlanayım. Hemen sonra çıkalım."
Kafamla Zahit'i onaylamamla o odamdan çıktığında ben de hızla kendi masama geçmiş ve toparlanarak kapıya ilerlemiştim. Odamın açıldığı ofis direkt olarak Satış elemanlarının olduğu kısım olduğu için Zahit'i toparlanmış bir şekilde gördüğümde ona gülümseyerek tamamen dış kapıya ilerlemiştim.
