hala sen | ayber

3.1

prensesimiz esila'mızla geldik bu bölüm. artık sadece aybike'nin karnında olarak değil anne babasının yanında miniğimiz. güzel aile tablomuzla keyifli okumalar dilerim 👼🐤

"bir adım daha at dikkatlice. yavaş yürü güzelim. ben tutuyorum esila'yı zaten sen kendine dikkat et, sızın var mı hala?"

"yok berk. iyiyim sevgilim sakin olur musun? savaştan çıkmadım, hastaneden çıktım sadece."

"farkındayım yavrum ama o hastaneden çocuk doğurup çıktın. o yüzden her zamankinden iki kat daha dikkatli olmalısın."

"offf." dedi kadın, berk'in kucağına bebeği verdiği için daha rahattı şimdi. anahtarla evin kapısını açtığında kapıyı açmak gibi basit bir eylemden bile uzak tutacaktı berk onu neredeyse. "doğum yaptın daha dikkatli olmalısın, hamilesin daha dikkatli olmalısın, hafızanı kaybettin daha dikkatli olmalısın. ben neden sürekli dikkatli olmak zorundayım da hayatı akışına bırakamıyorum? ya da şöyle sorayım beyefendi, aynı dikkatli olma önlemlerini kendi hayatına da uyguluyor musun?"

gülümseyerek içeri girdikten sonra güzeller güzeli uyuyan kızının yüzünü hafifçe öptükten sonra uyandırmadan beşiğine koyup çıktı odadan, genç kadının yanına gidip ellerini ellerine alarak ve bakışlarını da bakışlarına sabitleyerek eğilip boylarını eşitlemişti.

"her zaman uyguluyorum desem yalan olur. kendime de dikkatli olma sözü verdiğim tek bir an vardı sanırım, tek bir cümle. bundan iki buçuk yıl kadar önce."

genç kadın bakışlarıyla kaşlarını çatıp anlamlandırmaya çalıştığında saç tutamını geriye atıp kulağıyla boynu arasına eğilmişti.

"aşık oldun, dikkatli ol."

küçük bir öpücük bırakıp yeniden rotasını gözlerine çevirdiğinde genç kadın dudaklarına bakarken birkaç adım geriledi. daha yeni doğum yapmıştı aybike ve sırası değildi.

"uyuyordu değil mi yatırdığında, uyanmadı daha?"

"ne? ha bebek, evet evet uyuyordu yavrum, yatırdım geldim."

"evet berk bebek." diyerek gözlerini büyütüp hafifçe koluna vurdu adamın.

"senin de uyuman lazım. bundan sonra ne kadar uyuyabileceğiz bilmiyorum ama vakit bulmuşken dinlensen iyi olur. hastanede tam dinlenebildiğinden emin değilim."

"berk zaten iki gündür hastanede sürekli yatıyorum, uyuyorum yatmaktan yoruldum."

"olsun bitanem." saçlarından kokulu bir öpücük aldığında sırtını sevip odayı işaret etti. "sen artık bir annesin, unuttun mu? bir şeyler yaparken sadece kendine değil, esila'ya da yapacaksın."

"ne alaka?" dedi kadın gülmesini tutamayarak.

"öyle işte." kadının burnunun ucunu öperek söylediğiyle yanaklarını tuttu. "sen şimdi uyuyacaksın, iyi dinleneceksin ki sütün kızımıza daha faydalı olsun, daha sağlıklı olun."

"sen baya şuan uyumam için beni kandırıyorsun."

"hadi ama bebeğim. uyku vakti. ben de güzel sevgilime o dinlenirken yemek yapacağım."

adamın beline ince kollarını doladığında başını iyice kaldırması gerekti berk'in gözlerine ulaşmak için. dudağını öptü hızlı bir şekilde.

"seni çok seviyorum."

"ben de seni çok seviyorum aybike'm."

genç kadının odalarına geçmesine yardımcı olurken duyduğu kızının kadife sesiyle gülümsedi berk.