hala sen | ayber

3.3

hala sen geldi!! baya uzun bir bölüm oldu. oy vermeyi ve bol bol yorum yapmayı unutmayın lütfen, iyi okumalar dilerim 👶⛅️

"aybike, napıyorsun? neden bana haber vermiyorsun, ben hazırlarım."

mutfakta ondan erken uyanmış ve ona kahvaltı hazırlayan eşinin görüntüsüyle kızarak geldiğinde aybike'den sonra esila'yı aradı gözleri. güzel prensesi de anakucağında uslu uslu duruyordu.

"şşş. hafızam yerinde, hamile de değilim. lohusa hiç değilim. ve ben de sevgilim için bir şeyler yapmak istiyorum. tek sen yaparsan olmaz."

"yavrum ama ne bileyim. hem esila hem bunlar, yorulduğunu hissediyorum."

eşinin yanına gelip yanağından kocaman bir öpücük alarak kendini ödüllendiren kadın, kahvaltının son malzemelerini hazırlamaya devam etti.

"yorulsam yapmam. ben halimden çok memnunum."

gülümseyen kızıl adamın ellerini tuttuktan sonra beraber kahvaltı yapmışlardı. kızları ise sanki onları izliyordu. bazı geceler çok huzursuzlanıyor ve ikisine de uyku uyutmuyor olsa da genel itibariyle geceleri fazla ağlayan bir bebek değildi.

kahvaltının ardından berk'in aşırı ısrarlarıyla kahvaltıyı toplamasına tamam diyen kıvırcık kadın, bebeğini kucağına alarak yatak odalarına gitmişti. esila'nın da acıktığını annesi olarak biliyordu ve ardından da uyutacaktı.

emzirdikten sonra kucağında uyuturken yanına gelen berk'le gülümsedi. evlendikleri günden bu yana onu gördüğünde hala yüzünde geniş bir gülümseme oluyordu.

"uyudu mu güzelim?"

"uykuya dalmak üzere."

berk ses yapmamaya oldukça özen göstererek yatağa oturduğunda da kolunu eşinin beline sarıp omzuna yaslanmasını sağladı.

"üç aylık oldu. büyüdü benim kızım."

"evet, büyüdü."

berk eğilip kızının yanağını oldukça yavaş öptükten sonra yeniden aybike'yi kollarına almıştı.

"aybike?"

"hm?"

"şimdi mesela, çok acil bir durum oldu ve esila bizden ayrı kalmak zorunda kaldı. yani bizim bir ya da birkaç günlüğüne bir yere gitmemiz ve esila'yı da birine bırakmamız gerekti. kalabilir mi sensiz?"

"yani, dediğin gibi bir durumda sütümü biberona depolarsam ve annemlerden birine, yani gerçekten çocuk büyütmüş ve güvenebileceğim birine bırakmak şartıyla kalabilir sanırım."

"kalır yani?"

aybike uykuya dalan esila'yı beşiğine usulca yatırdıktan sonra cevapladı eşini yeniden yatağına otururken.

"kalır. sen niye soruyorsun ki şimdi bunu?"

kızıl adam gözlerinin içi parlarken yataktaki karısına biraz daha yaklaşmıştı şimdi. saçlarıyla oynarken de aybike, niyetini sezinlemek isterce bakıyordu ona ela gözlerini kısarak.

"karımı özledim. başbaşa kalırız diye düşündüm. olmaz mı?"

"az önce söylediklerim, gerçekten acil bir durum olduğunda yapılacak bir şey berk."

"tamam işte. ben de yeterince acil bir durumdayım."

aybike gözlerini kocaman açtığında genç kadının elini tutup yavaşça eşofmanı üzerinden belli olan sertliğe götürerek dokunmasını sağladı. kadının aynı zamanda yutkunmasına da sebep olmuştu.