Nigdy o tobie nie zapomnę

11 rozdział „Już nic nie rób"

Pomogłeś mi bardzo i zawsze będę ci za to wdzięczna.

Uśmiech – wyraz twarzy, grymas powstający przez napięcie mięśni po obu stronach ust, oraz napięcie mięśni wokół oczu. Jest wspólnym dla wszystkich ludzi wyrazem takich emocji jak szczęście i rozbawienie, choć badania kultur pokazują, że sposób jego użycia jest bardzo różny w różnych kulturach.

uśmiech nagrody - służący nagradzaniu siebie i innych, towarzyszy mu uniesienie brwi oraz obu kącików ust;

uśmiech dominacji - określa pozycję w grupie, często bywa pogardliwy, wskazuje na brak szacunku i dominację wobec innych, jego cechy charakterystyczne to zmarszczenie nosa, uniesienie policzków i kącika ust;

uśmiech afiliacji - stosowany do podtrzymania kontaktów, wskazuje na pokojowe i serdeczne zamiary wobec innych osób, charakteryzuje go intensywna praca mięśnia okrężnego ust, uniesienie kącików ust i odsłonięcie zębów

Nasza twarz jest bowiem jak zwierciadło naszej duszy, a uśmiech jest niezwykle istotną częścią naszej mimiki. Naturalny ciepły uśmiech pełen radości to jeden z podstawowych rodzajów uśmiechu i ten najzdrowszy. Ale nierzadko uśmiechowi może towarzyszyć strach, lęk, któremu towarzyszy dużo napięcia, a uśmiech może być przykładem niekontaktowania się z tym co przeżywamy. Jakbyśmy nałożyli maskę, pod którą kryje się coś trudnego, czego nie chcemy okazywać.

Śmiech – w fizjologii wyraz twarzy, w psychiatrii i psychologii afekt, który jest ekspresją emocji i nastrojów; powstaje przez napięcie mięśni przede wszystkim w okolicach kącików ust, lecz również wokół oczu i opróżnianiu powietrza z płuc. Śmiech jest u ludzi jednym z przejawów radości lub szczęścia, może być jednak również niekontrolowanym przejawem strachu, albo służyć do wykluczania innych przez wyśmiewanie.

Śmiech i uśmiech, podobnie jak muzyka, wiążą się z wydzielaniem endorfiny, która zmniejsza ból fizyczny i cierpienie psychiczne oraz zwiększa poczucie zadowolenia. Wydzielenie endorfin może być reakcją obronną organizmu w sytuacji, gdy odbierze on bodziec, który zinterpretuje jako zagrożenie i się go zlęknie. W badaniach eksperymentalnych u osób, które wykonywały muzykę lub oglądały komedie, śmiejąc się przy tym, zwiększała się granica bólu. W przypadku śmiechu granica bólu jest podnoszona, gdyż jest on wyczerpujący dla organizmu, obciąża przeponę i mięśnie klatki piersiowej oraz prowadzi do opróżnienia płuc.

Naturalny, szczery, magnetyczny - taki powinien być uśmiech, ale zdarza się, że jest sadystyczny, lekceważący, fałszywy i sztuczny.

„Łatwiej jest dostać to, czego pragniemy za pomocą tak prostej rzeczy, jak uśmiech, niż czubka miecza"
                                     William Sheaksper.

- Nie, nie pamiętam. - Skłamałam już nie patrząc się na niego. - A czemu, bym miała? - Zapytałam kierująca swój wzrok na Matthewsa Stephensa.

- Oj Lis. - Powiedział przybliżając się do mnie. - Co ty próbujesz ugrać? - Zapytał.

Niebieskooki wzbudził we mnie wspomnienie, o których chciałam zapomnieć. Miałam nadzieje, że tego nie zobaczy, lecz chłopak odsunął się ode mnie i patrzył na każdy skrawek mojej twarzy.

- No dobra, ale co ty tu robisz? - Zapytał chłopak zmieniając temat za co dziękowałam mu w duchu.

- Poszłam do toalety? - Powiedziałam, a bardziej zapytałam pokazując na drzwi do łazienek za chłopakiem.

- Aha. - Odpowiedział i myślał co mi odpowiedzieć. - No to...

- Przepuścisz mnie? - Zapytałam spiesząc się do toalet, chociaż tak naprawdę mi się nie chciało. Jedyne dlaczego wyszłam to, aby nie siedzieć na chemii.