__បន្ទាប់ពីនៅឈរគាំងធ្មឹងនឹងសម្ដីរបស់នាយសង្ហាអស់មួយសន្ទុះទើបសម្រេចចិត្តថាចូលទៅក្នុងផ្ទះវិញ គ្រាន់តែលូកដៃបើកទ្វាបន្ទប់ភ្លាមអ្វីដែលបានឃើញគឺរឿងដ៏គួរឲតក់ស្លុតទើប ថេហ៍ស្រែកធ្វើឲមានសម្លេងខ្លាំងឡើងបន្ទោរសឹងផ្អើលអស់ភពទាំងបី
"អាយ៎យយយយខ្មោច!!" ដោយមានស្រមោលមនុស្សស្ទុងៗនៅពីមុខខ្លួនទើបសន្និដ្ឋានថាខ្មោចតែម្ដង
"ឯណាខ្មោចៗនៅណា" សម្លេងស្រែកភ័យស្លន់ស្លោស្រែកឡើងពីក្រោយសម្ដីរបស់ថេហ៍ភ្លាមៗ
"ជីមីន!" គ្រាន់តែឮសម្លេងក៏ដឹងច្បាស់ថាជាមិត្ត មិនមែនខ្មោចស្អីទេ មុននេះគឺច្រលំទេតើ ។
"អឺយើង ហើយយ៉ាងម៉េច?ឯណាខ្មោច" ជីមីនរត់មកជិតថេហ៍ព្រោះតែនៅគិតថាមានខ្មោចក្នុងបន្ទប់នេះមែន ទាំងដែលការពិតគឺគេនឹងហើយ ដែលធ្វើឲថេហ៍មើលច្រលំស្មានតែខ្មោច ។
"គឺឯងនឹងហើយខ្មោច"ថេហ្យុង
"ឆ្កួត!ខ្មោចណាសង្ហាអញ្ចឹង"ជីមីន
"សង្ហាស្លាប់ហើយ មើលភ្នែកទៅឡើងស្លក់"
"មកពីយើងអស់ងងុយពេក"
"ហើយមកវិញតាំងពីស្មើម៉ាន"
"មុនឯងបន្តិចនឹង"
"មកភ្លាមក៏ដេកត្រង់ហ្នឹង?"
"ហឹម"ជីមីន ងក់ក្បាលតិចៗ មើលទៅសភាពគេហាក់ហត់នឿយខ្លាំងណាស់ ប្រហែលជាអស់កម្លាំងដោយសារតែការថែមម៉ោងធ្វើការដល់យប់ស្មើហ្នឹងហើយ ។
"ជីមីនកុំខំពេកអី ធ្វើម៉ាល្មមៗបានហើយកុំឲហួសកំលាំង ហើយមួយទៀតអារឿងថែមម៉ោងហ្នឹងក៏កាត់បន្ថយខ្លះទៅ នៅដល់យប់ជ្រៅមិនសូវជាល្អប៉ុន្មានទេ គួរគិតដល់សុខភាពខ្លួនឯងផង"ថេហ្យុង
"បាទលោកឪ ប្រដៅរាល់តែថ្ងៃ"
"សប្ដាហ៍ក្រោយត្រូវប្រលងហើយ គួរយកពេលមើលមេរៀនផង"
"អឹម ដឹងហើយតែស្អែកយើងទៅរៀនមិនកើតទេ"
"ថី?"
"ហត់ គ្មានកម្លាំង ចង់សម្រាក"
"តាមចិត្តទៅចឹង"
YOU ARE READING
កូនសោបេះដូង💜🗝(ចប់)
Fanfictionចំណងស្នេហាដែលកើតឡើងតាំងពីប្រាំឆ្នាំមុននៅតែមិនទាន់រលុប នៅតែមានក្នុងក្រអៅបេះដូងនាយកំលោះចំណាស់វ័យ33ឆ្នាំដែលមានកូនចិត្តលោបលួចប្រថ្នានឹងកំលោះវ័យក្មេងធម្មតាៗម្នាក់វ័យត្រឹមតែ18ឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ ។ដោយសារតែវត្តមានក្មេងប្រុសម្នាក់នោះទើបធ្វើឲបេះដូងរបស់នាយចំណាស់ជាប់...
