Bateristin Peşinde -Texting-

3.3

Merhaba! Gece yarısı bölümü ile geldim :)))

Nasılsınız bebeklerim?

Çok özlemişim burayı... Uzatmadan bölüme geçmek istiyorum^^

Ve, finale son 3 :,)

***

Ekin Saygın'dan...

Evet, şimdi durumu özet geçiyorum.

Korku evi diye geldiğimiz bu illet yerde geçirdiğimiz ikinci saatin içerisindeydik. Seyfo tutsak olarak alınmıştı ve ben köşede korkudan altlarına işemek üzere olan iki kızla yalnızdım.

Ha bir de lanetli bebek vardı.

Bir de benim guruldayan midem.

"Ekin," dedi o sırada Ece. "Nerede bu bebek?"

Ona ters bir bakış attım ama bu karanlıkta görmediğinden emindim. "Ne bileyim ben kızım? Gülüp duruyor baksana velet."

O esnada ayağımın yanından bir şeyin geçtiğini hissettim. "Yapmasana çocuğum, yapma evladım, yapma!"

Gülme sesi geldi. "El kadar şey bizi uğraştırıyor," dedi Necva. "Hadi arayalım şu odayı iyice."

"Güzelim yanımdan ayrılma sakın." dedim hemen.

"Ekin benden daha çok korkuyorsun," dedi Necva gülerek. "Beni korumaya çalışma."

"Kendim için demiştim..." diye mırıldansam da duymadı.

Beklemeden ise odayı belki de onuncu kez aramaya koyulduk. "Yer yarıldı da içine girdi sanki he." dedim gergince.

"Çocuklar," dedi o esnada Ece. "Şu beşiği çekmeme yardım etsenize. Bunu nasıl düşünemedik?" Kaşlarım çatıldı. Yine de hızlıca dediğini yaptım ve beşiğe yönelip çok kuvvet uygulamadan yerinden sürükledim.

Tozlu zemindeki ufak kapak anında dikkatimizi çekti. Ece bilmişti.

"Sonunda," dedi Necva. "Daracık odada durmaktan içim bunaldı. Alalım da gidelim şunu artık."

Derin bir nefes verdim. "Bekleyin açacağım."

Dikkatle eğildim ve elimi kapağa attım. Biraz fazla güç uygulamam gerekse de sonunda kapak açıldı fakat çıkan büyük toz bulutu öksürmemize neden olmuştu. "Geri çekilin."

İkisi de bir adım geriye gitti. Ben de zar zor görüş açımı netleştirip üzeri toprakla kaplı olan bebeği yerinden çıkardım. Bir gözü oyulmuştu ve... Hassiktir bu gerçek kan mıydı?

"Kızlar, bu-" dememe kalmadan evin içinde duyulan büyük patlama sesiyle yerimden sıçradım ve refleksle bebek elimden kayıp yere düştü.

"Ne oluyor?" diye bağırdı Ece. "Ekin, Seyfo aşağıda, bir şey olmamıştır değil mi?"

Arkamızdaki kapı tekmelenerek açıldığı için ona cevap veremedim. İçeri giren siyahlar içerisindeki iki kişi bize yaklaştı.

"Ne oluyor amına koyayım?!" diye bağırdığım esnada ikisi birden Necva'yı kollarından tutup sürüklemeye başladı.

Böyle oyunu da sikerlerdi ama.

Anlık gelen ona zarar gelebilecek olma korkusuyla ve gerginlikle, "Bırak lan onu!" diye bağırdığım sırada Ece çığlık atıyordu. "Oyun falan dinlemem yıkarım burayı!"

Beni tabi ki de dinlemediler.

Ellerim yumruk oldu ve adrenalinle Necva'yı kurtarmak için önlerine atladım. "Bebeğinizi de, ruhunuzu da..." Ve yumruğum bir tanesinin yüzüne indi.