Bateristin Peşinde -Texting-

0.3

"Abi Salih hocanın sınavları kol gibi," dedi Seyfo. "Girer, çıkmaz. Hiç çalışmaya yeltenmiyorum bile."

Gözlerimi devirdim. "Tam bir mal düşüncesi," dedim. "Notlar bile ayağına geliyor geri zekalı, otur çalış bir zahmet."

Seyfo öne doğru eğildi. "Adamın sınavından iki senedir kalıyorum," dedi. "Her gördüğü yerde bana dik dik bakıyor. İsmimle de dalga geçiyor sürekli."

Kaşlarımı çattım. "Oğlum senin isminin açılımı neydi lan?"

Bana hayretle baktı. "Yuh sana Ekin," dedi. "İsmimi hiç sevmiyorum, Seyfetullah ne anasını satayım? Bebekken bana bu isimle sesleniyorlardı, sanarsın anamın karnından bıyıklı göbekli dayı olarak doğdum."

"Aldığın isim kaderindir," dedim alayla. "Hem şuan herkes sana Seyfo diyor zaten, salla."

Bir şey demedi ve önündeki kahveden bir yudum aldı. Tam ona dersle ilgili bir şey diyecekken gözlerini kısarak bana sessizce, "Ayça buraya geliyor kanka." dedi.

Şimdi birileri boku yedi.

"Deme ya." dedim oturduğum yerde sırtım gerilirken.

Tam o sırada yanımdaki sandalye çekildi ve kız gelip dibime oturdu. "Nasılsınız gençler?"

Seyfo geriye yaslanıp umursamazca, "İyiydik," dedi. Alttan ayağımla ayağına vurunca toparladı. "İyiyiz yani sen nasılsın Ayça?"

Kız kocaman gülerek. "Çok iyiyim ben de," dedi ardından bana döndü. "Ekin seninle bir şey konuşabilir miyiz?"

Hayır.

"Olur tabi," dedim içimdeki sese zıt olarak.

Seyfo bana aynen şu bakışı gönderdi. "Kafana boru girsin."

Bir şey demediğim sırada kız, "Bize biraz izin verebilir misin?" dedi Seyfo'ya. "Kısa sürecek."

Karşımdaki çocuk bıkkın bir ifadeyle yerinden kalkarken ona Ayça'nın görmeyeceği şekilde parmaklarımla iki işareti yaptım.

Bazen en yakın arkadaşınızla aranızda kod oluşturmanız gerekirdi.

Seyfo yemekhaneden çıkarken Ayça bana döndü. "Seninle uzun zamandır konuşmak istiyorum aslında," diye söze girdi.

Of, yandık.

"Yani sen de fark etmişsindir zaten," dedi kız heyecanla. "Seninle tanıştığımızdan beri seni beğeniyorum ve düşündüm ki-"

Telefonum yüksek sesle çalmaya başladı.

İşte bu.

"Bir saniye Ayça," dedim elimi cebime atıp telefonumu çıkarırken. Ardından telefonun ekranında yazan Seyfo yazısına bakıp gözlerimi büyüttüm. "Buna bakmam lazım, bir dakika."

Telefonu açıp kulağıma götürdüm. "Efendim canım?"

Seyfo konuştu. "Kafanı sikeyim senin."

"Ne diyorsun?" diye telaşla konuştum. "Nasıl oldu bu?"

"Beyinsiz puşt." dedi bu sefer.

Ayça bana merakla bakarken yüz ifademi biraz korkmuş bir şekilde ayarladım. "Şimdi mi?" dedim endişeyle. "Abi tamam ben hemen geliyorum."

"Harbi, gel de bir pizzacıya gidelim." dedi bu sefer Seyfo.

"Uçuyorum oraya." dedim son kez ve telefonu kapattım. Hemen sonra Ayça'ya baktım mahcupça.

"Ben çok özür dilerim ama gitmem lazım," dedim. "Başka zaman konuşmaya devam etsek olur mu?"

Ayça gözlerini devirdi ama muhtemelen görmedim sanıyordu. "Tamam canım," dedi saçma bir samimiyetle. "Yarın seni fakültede bulurum zaten."