Bateristin Peşinde -Texting-

1.9

Günün 2. bölümüsüü ^^

Bu bölüm de şunu cevaplayalım: Çok içten bir şey isteyip pat diye olan bir isteğinizi söyleyin bakalım.

Arkadaşlar bir gün okulda ders işlerken bizim sınıfa sınav tarihleri listesini yolladılar. Tabi herkesin moral sıfırlandı sınavlar geliyor diye. Hani ben de gram istemiyorum sınav olalım. O an tam böyle nöbetçi duvara tarihleri asıyor içimden dedim ki, "Allah'ım şu kulunu gör ve şu sınavların olmaması için bir şey yap, çok amin."

İki gün sonra koronadan okullar kapandı KDNWJHAHAHAHADKJEKD

***

Ekin Saygın'dan:

"Adam sandım fos çıktı vıttırı vızzık adamlar!"

Seyfo elleriyle yüzünü sıvazladı. "Sussana geri zekalı, sus. Sabahın dokuzunda bu ne enerji ya?"

Önümdeki pastadan bir dilim aldım. "Sevgilimin üç n'li günaydın mesajıyla uyandım," dedim mutlu mutlu. Gözlerimden kalp de çıkıyor muydu? "Canım bateristim."

Seyfo kıpkırmızı olan gözlerini ovalarken, "Sonunda açıldın mı?" dedi. "Ne dedin? Benimle çıkar mısın midemin sultanı, gözlerimin gördüğü en güzel tatlı falan mı?"

"Söylediklerine baya yakın şeyler aslında," dedim dalga geçerek. "Ben kimseyi midemin sultanı olarak görmem kolay kolay."

"Zaten sabaha kadar milyon tane ilaç ismi tekrar ettim," dedi baygın bakışlarla. "Sen bana gelmişsin boş boş şeyler söylüyorsun."

Omuzlarımı silktim. "Sen de son geceye bırakmasaydın göt," dedim. "Şu haline bak dönüşüm geçirmişsin uykusuzluktan."

Seyfo önündeki kahveyi tek dikişte bitirirken, "Sorma ya," dedi. "Bir daha asla son güne bırakmam finallere çalışmayı."

Ofladım. "Beş senedir aynı bok," dedim alayla. "Bu senin üniversite hayatının son final haftası alo?"

Seyfo'ya bir aydınlanma geldi. "Harbi lan," dedi. "Mezun olmamıza son bir buçuk ay kaldı. Şaka mı abi!"

Pastadan son lokmamı da aldıktan sonra, "Çok çabuk geçti harbi," dedim biraz da hüzünle. "Daha dün gibi ayağımdaki bokla amfiye girip herkesin huzurunu kaçırışım..."

Seyfo bana inanamaz gibi baktı. "Nasıl bir insansın sen, duygulanıp hatırladığın anıya bak."

Gülmeye başladım. "Abi çok dramatikti tamam mı?" deyiverdim. "Ortada bir koku var ve kimden geldiği belli değil. En son ana dersin hocası kim sıçtı amfiye diye sormuştu da kendimi kontrol edince fark etmiştim."

Bir anda Seyfo da katıla katıla gülmeye başlayınca, "Peki sonra elini kaldırıp, kusura bakmayın diyerek amfiden çıkman?" Eliyle karnını tuttu. "İğrençsin oğlum ya! İnsan bir gizlemeye çalışır."

"O koku gizlenebilecek bir koku muydu sence?" dedim gözümden gelen yaşı silerken. "Allah'ım... İkinci sınıfa kadar hocayla yüz yüze gelememiştim."

İkimiz de dakikalarca lafımızın üzerine laf ekleyip konuyu iyice komik bir hale getirirken en sonunda telefonumun çalmasıyla gülmem durdu. Keyifli bir halde telefonu açtım ve kulağıma götürdüm. Ablamdı arayan.

"Efendim abla?"

"Selamünaleyküm kayınço!"

Karşıdan gelen sesi duyar duymaz telefonu kapattım.

"Ne oldu lan?" diye sordu Seyfo. "Açmanla kapatman bir oldu telefonu."

"Korkuyorum," dedim gözlerimi sonuna kadar açarak. "Eniştem beni her aradığında ya ikinci bir yeğen haberi daha gelirse diye travma oluştu bende."