"Keşke böyle olmasaydı Karaca, keşke yollarımız başka türlü kesişseydi..."
"Neden böyle konuşuyorsun Azer?"
"Nasıl konuşuyorum?"
"Veda eder gibi..."
"Çünkü.." Diye iç geçirdi Azer. Nefes almak bile zor geliyordu kendisine.
"Sana veda etmem gerekiy...
Hellllööö. Biliyorsunuz ki yavaş ilerlemeyi sevmiyorum, o yüzden direkt kombinlerle beraber parti anından başlayacağım hikayaye. Umarım kızmazsınız 🥹🫶
Multimedya Yılmaz abimizin parti kombinidir 🥳
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Azer🫠
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Barış 😋
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sibel 🤩
Otel misafirlerle dolmuşken Yılmaz şimdiden sıkılmaya başlamıştı. Zorla getirildiği yetmiyormuş gibi bir de her gelenin masasına Barış'la gidip kısa selamlaşma faslına da katılmak zorunda kalmıştı.
"Barış. Otele ne gerek vardı? Bizim bahçede yapsaydık işte." Diye çıkıştı kardeşine. Geldiklerinden beri bu kaçıncı şikayetiydi, Barış saymayı bırakmıştı.
"Anlattım ya Yılmaz abi. Uzaktan gelenler var, gecenin bir yarısı alkollü araba kullanmasınlar, burda yatsınlar diye otel tuttuk." Başını sallayıp geçiştirdi kardeşini. Zaten cevabını biliyordu, sadece şikayet etmek, her şeye bir kılıf bulmak şu an için ona en iyi gelen aktiveteydi.
Beraber birkaç masa daha dolaştıktan sonra Sibel ve Azer'in olduğu yere geri döndüler. Barış kendisine içecek alırken Yılmaz masadaki yiyecekleri denemeye başladı.
