သောကြာနေ့ညရဲ့ မြို့တွင်းလမ်းမတွေဟာ အတော်လေးစည်ကားလို့နေခဲ့တယ်။ မြင်းလှည်းမောင်းသံတွေ၊ ဆူဆူညံညံစကားပြောသံတွေနဲ့
အသက်ဝင်နေတဲ့ လမ်းတလျှောက်မှာ အချိုမုန့်ဆိုင်တွေ၊စားသောက်ဆိုင်တွေ၊ လက်မှုပစ္စည်းဆိုင်တွေ ၊အထည်ဆိုင်တွေနဲ့ပြည့်နှက်နေတယ်။
"ငါးကင်အရင်သွားစားကြမယ်နော် ဂျောင်ဂု...."
"မင်လေး သဘော......"
လက်နှစ်ဖက်ကိုနောက်ပစ်ရင်း လူကြီးတစ်ယောက်လိုဟန်ပန်နဲ့ပြောတဲ့ အာလူးလေးက
ဂျောင်ဂုရဲ့အလိုလိုက်စကားကြောင့် ကျေနပ်စွာပြုံးတယ်။
"ကိုကိုတော့ မင့်ကိုစိတ်ကောက်နေတော့မှာပဲ.... ကိုကို့အတွက် ငါးကင်ဝယ်သွားပြီးချော့ရမယ်...."
လုပ်ချင်တာကိုဇွတ်လုပ်တတ်တဲ့ ဂျီမင်က
အစ်ကိုဖြစ်သူကိုတော့သိပ်ချစ်တယ်။
"ကိုကို မင့်ကိုတအားစိတ်ကောက်နေရင် ခက်တာပဲ ဂျောင်ဂုရယ်....."
တကယ်ဆို ဂျီမင်က ကိုကိုနဲ့လည်း မြို့ထဲကိုသွားလည်ချင်ပါတယ်။ ဒါပေမယ့် အဲ့ဒီကကိုကိုဘာမှန်းမသိ....ဂျောင်ဂုကိုအတူခေါ်ဖို့လက်မခံဘူးလေ။
"အစ်ကိုက မင်လေးကို စိတ်မကောက်ပါဘူး..... မင်လေးကို ဒီလောက်ချစ်တာကို...."
မင်လေးက သူ့စကားကြောင့် ပြုံးလာတယ်။
"ဟုတ်ပါတယ် နော်.....စိတ်ဆိုးလည်း မင် ချော့လိုက်ရင် ကိုကိုကကျေနပ်သွားမှာပါ......"
နှစ်ယောက်သားစကားတပြောပြောနဲ့ မြစ်ကမ်းရှိရာကို ဦးတည်သွားနေရင်း စာအုပ်ဆိုင်ရှေ့ကိုရောက်လာခဲ့ကြတယ်။
"သခင်လေးတို့......စာအုပ်အသစ်တွေရောက်တယ်လေ......ဝင်ကြည့်ကြပါဦး...."
စာအုပ်ဆိုင်ပိုင်ရှင် ဦးလေးကြီးက သူတို့ကိုမြင်တာနဲ့ ဆိုင်ထဲဝင်ဖို့ အပြင်ဘက်အထိထွက်ခေါ်တယ်။
"ဝင်ချင်လား အာလူးလေး......"
"ခဏဝင်ကြမယ်လေ....."
ဦးလေးကြီးက သူတို့ကိုလက်ဆွဲမခေါ်ရုံတမယ် ဆိုင်ထဲဝင်ဖို့ဖိတ်နေတာဆိုတော့ ခဏလောက်တော့ဝင်လိုက်ဖို့တွေးမိတယ်။
YOU ARE READING
Sweet Potato (Season-2)
Fanfictionဂျောင်ဂု : မင်လေးကအမြဲတမ်းကိုယ့်ရဲ့ အာလူးချိုချိုလေးပါ..... ဂျီမင် : ဒီတစ်ဘဝထဲအတွက်မဟုတ်ဘူး နော်........မင်က ဘဝဆက်တိုင်းဂျောင်ဂုရဲ့ အာလူးလေး...... ေဂ်ာင္ဂု : မင္ေလးကအၿမဲတမ္းကိုယ့္ရဲ႕ အာလူးခ်ိဳခ်ိဳေလးပါ..... ဂ်ီမင္ : ဒီတစ္ဘဝထဲအတြက္မဟုတ္ဘူး...
