INFINITY

Tamamen Bana Ait

Louis uyanmış tavanı izliyordu. Dün gece olanları düşünüyordu. Az kalsın Harry'e zarar verecekti bunun olmaması için özellikle son zamanlarda içindeki canavarla savaş veriyordu. Ancak dün gece o canavara yenik düşmüştü. Kendisinin bile yenemediği canavarı küçük bebeği yenmişti. Harry'nin iyi olup olmadığını görmeye ihtiyacı vardı. Yataktan kalkıp odasına ilerlediğinde boş yatakla karşılaştı Aşağı indi ve herkesi yemek masasında gördü. Onu ilk fark eden Harry olmuştu. Uyanmasını dört gözle beklediði için sabah sürekli odasına gidip kontrol etmişti. Dün gece olanlar aklına geldiği için gözleri parlayarak ona baktı.

''Günaydın Louiss.''

Louis de Harry'den farklı değildi.

''Günaydın Harry iyi m-

İkisinin de aynı anda sorması evdekileri güldürmüştü özellikle Liam'ı bu durum epey keyiflendiriyordu.

''Şu liseli aşıklara da bir bakın! Özellikle Louis'in suratına bakın sanırsınız dün gece Harry'i-

Zayn dirseğiyle Liam'a vurdu.

''Ah! kan kırmızı gözlerine düştüğüm niye vuruyorsun sen daha bir kere beni ısırmadın bile.''

''Liam seni bir ısırırım boynun başından ayrılır.''

Louis masaya oturarak ikiliye döndü.

''Yatak odası muhabbetlerinizi dinlemek istemiyoruz ayrıca Harry varken konuşmalarınıza dikkat edin.''

O sırada Liam'ın dedikleriyle Harry'nin aklı tekrar dün geceye gitti. Zaten tüm gece bunu düşünüp durmuştu. Herkesin yanında bunları düşündüğü için yanakları kızardı. Tabi bu durum Liam'ın gözünden kaçmadı.

''Harry artık senin küçük bebeğin değil Louis ayrıca hâlinden gayet memnun.''

Harry daha da kızarırken alttan Liam'a tekme attı. Konuyu kapatma görevi yine Niall'a düştü.

''Hadi herkes yemeklerini yesin Louis sen de güçsüz düştün sana iyi gelecek takviyeler hazırladım.''

Louis teşekkür amaçlı başını salladı.

''Sen neden işe gitmedin?''

''Senin için izin aldım.''

''Buna gerek yoktu Niall.''

''Hayır vardı bu evde sana kimse doğru düzgün bakmazdı.''

Harry alınganlıkla Niall'a baktı.

''Oh bebeğim lafım sana değil ama sen daha kendine düzgün bakamıyorsun ki! Dolaptaki meyveler hiç yenmiyor görüyorum.''

''Ama baba meyve sevmiyorum.'' (Dedi meyvelere şarkı yazan adam.)

''Sağlıklı olman için gerekli Harry.''

''Of keşke sizin gibi vampir olsaydım o zaman meyve yemek zorunda olmazdım.''

Louis hafif öksürerek Harry'e baktı.

''19 yaşına geldin hâlâ aynısın Harry.''

Harry küstahça ona baktı.

''Yemekten sonra dün gece olanları konuşacağız Louis babacığım.''

Masadaki herkes şokla Harry'e bakarken -Liam sırıtıyordu- Louis de olduğu yerde donmuştu. Ah tabi ya dün akşamı konuşmadan geçmezdi küçük bebeği(!)

*****

Yemekler bitip herkes bir tarafa dağıldıktan sonra Harry kendi kendini yiyordu. Louis sinirlerini zıplattığı için aniden söyleyivermişti. Ne konuşacaklardı ki!! Louis şu an onun utandığını biliyordu muzipçe sırıtarak yanına geldi.

''Evet Harry konuşalım 'dün akşamla ilgili'.''

Harry'e sıcak basmıştı. Ellerini bacaklarına sürtüyordu.

''Dün akşam mı? Ne olmuş ki dün akşam? Benim hiç haberim yok uyuyordum ben gerçi düşünmekten uyanıp durdum yani düşünmek derken öyle saçma sapan şeyler işte canım ayrıca sen neden dibime girdin az çekilsene kenara sıcak mı oldu biraz? Kaç kere dedim babama dereceyi arttırma hayır siz vampirsiniz soğuksunuz da ben insanım sıcağım evet hazırım konuşalım.''

Louis kıkırdadı. Harry ne zaman panik yapsa çok konuşurdu.

''Sana su getiriyorum sakinleşiyorsun ve öyle konuşuyoruz. Anlaştık mı?''

''Anlaştık.''

Harry suyunu içip sakinleştikten sonra kendi odasına gittiler. Çünkü olay yeri olan Louis'in odasına gitmek istememişti. Harry yatağa oturup Louis'in kapıyı kapatmasını bekledi. Neden kalbi çok hızlı atıyordu! Aynı heyecan nedense Louis'te de vardı. Harry'i yatağında kıvırcıkları dağılmış ona beklentiyle bakan kocaman yeşil gözleri ve parlak gülümsemesiyle bekliyordu. İlk gün ki gibi bebeğine hayranlıkla bakıyordu. Sakince yatağa oturdu. Eliyle saçlarını okşadı.

''Dün akşam için üzgünüm Harry.''

Harry'nin yüzü düştü.

''Hemen asma yüzünü önce dinle beni.''

Kafasınü salladı.

''Önce neden üzgün olduğumu anlamanı istiyorum kendi kafanda bazı þeyleri kurup kendini üzmeni istemiyorum. Seninle daha önce konuşmalıydım ama bu zor ve çok karışık bir durum Harry. Artık büyüdün ve beni anlayabileceğini umuyorum.''

''Seni her zaman anlamaya çalışırım b- Louis.''

Önceden baba kelimesi Louis'i heyecanlandırırken şimdi ise Harry'nin ona Louis demesi heyecanlandırıyordu. O durumdan buraya nasıl geldiklerini asla anlayam8yordu. Kader neden onlara böyle bir yol çizmişti?

''Öncelikle dün akşam için üzgün olduğum şey sana zarar vermeye çalışmamdı. O an içimdeki canavar kontrol ediyordu beni.''

''Peki öncesi?''

Louis göz kenarları kırışacak kadar gülümsedi ve baş parmağıyla yanağını okşadı.

''Öncesi tamamen bana ait ve dün akşama dair unutamayacağım tek güzel şeydi.''

Harry heyecanla Louis'e sımsıkı sarıldı.

''Gerçekten mi? Louis Louis ben çok mutluyum. O kadar mutluyum ki şimdi kalbim yerinden çıkacak bunları duyduðuma inanamıyorum bu bir rüya deðil mi? Evet evet gördüklerim gibi tokatla beni ve uyanayım.''

Louis elleriyle yanaklarını tutup onu kendine çevirdi.

''Hey hey sakin ol minik bebek. Kalbin bana lazım ve rüyada değiliz.''

''Bana minik bebek dedin.''

Harry günlerdir yaşadığı duygu karmaşasıyla mutluluktan gözyaşı dökmeye başladı. Louis'in kaşları çatıldı.

''Harry neden ağlıyorsun?''

Harry hıçkırıkları arasında konuþşmaya çalıştı.

''B-bana minik bebek dedin.''

Louis rahatladı.

''Ama ben sana hep diyordum zaten Harry.''

''Öyle değil bu farklı. Seni çok seviyorum Louis.''

Ve Harry bunu dedikten sonra Louis'in boynuna sığınıp daha çok ağlamaya başladı. Bu yaşadıkları son zamanlarda minik kalbine ağır gelmeye başlamıştı aniden rahatladığı için de duygu patlaması yaşamıştı. Louis de bu durumun farkýnda olduðu için baþýna kondurduğu minik öpücüklerle onu yatıştırmaya çalışıyordu. Küçükken de hep böyle sakinleştirirdi.

''Şş tamam bebeğim çok ağladın. Gözyaşların bitmedi mi?''

''Ama onlar akıyor ben bir şey yapmıyorum ki bitmemiş gözyaşlarım.''

Louis bebekken olduğu gibi tam şu an onu yatırıp her yerini ısırmak istiyordu. Ama bunun için biraz daha zaman var.