Demon Slayer Büyüleyici Yıldırım

"Bitti"

bronte nin ağzından

gerekli açıklamalar yapılmıştı ve önümüzdeki kurdele kesilince herkes dağ yoluna adımlarını attılar. bende ilk başta hızlı gittim ve sonra biraz yavaşlayarak ses çıkarmadan ilerlemeye başladım. 

3 saat sonra

şimdiye kadar karşıma sadece 4 iblis çıkmıştı. hepsi güçsüz iblisler olduğu için kolayca yenebilmiştim. seçimlerde bu kocaman dağa çıkıp inmemiz gerekiyordu. sadece 6 günde! hemde karşımıza çıkabilecek iblisler ile. zorlanacakmışım gibi gözüküyor. 

5 gün sonra 

dağa çıkmayı başarmıştım ve şuan inmeye başlamıştım. bu 5 günde o kadar çok iblis kesmiştimki 52 den sonra saymayı bıraktım. buradan inebilmem için 1 günden az kalmıştı. eğer patikadan inersem çok zamanımı alırdı ve iblis çıkma ihtimali yüksek olduğu için onlarla uğraşmamda süremden giderdi. bana bir kestirme yol lazımdı. düşünürken sessizce koşarak dağdan iniyordum. koşarken bir anda sırt üstü yere kapaklandım. ayağım kaymıştı. düşerken elimde olmadan ağzımdan küçük bir çığlık fırlamıştı. Kahretsin! Şimdi iblisler buraya toplanacaktı. En iyisi hızlıca tüymek. Birisi buraya doğru koşuyor. Birisi buraya doğru koşarak geliyor. Tehlike anında aklıma gelen fikire uyarak hemen üstümdeki ağaç dalına zıpladım. Bu dal beni uzun süre taşıyabilecek kadar kalın olmadığı için yaprakların yoğun olduğu aynı zamanda daha kalın olan bir dala çıktım. Yerimi ayarlayınca kılıcımı çektim ve gelen şeyi beklemeye başladım. Kısa bir bekleyişin ardından bir kafa görünce iblis olduğunu düşünerek aşağıya atlayarak bir saldırı hamlesi yaptım. Dal yüksekte olduğu için düşerken o şey kafasını kaldırdı ve bana baktı. O bir insandı! Hemen havada kendimi yönlendirip yere sert bir iniş yaptım. Ayağımın üstüne düşmüştüm ve çok acıyordu. Of şimdi nasıl dağdan inecektim?! 

"Sen iyimisin?"

"Galiba."

Çocuk yanıma hızlı adımlarla geldi ve ayağa kalkmama yardımcı oldu. Ama ayağım yaralı olduğu için ve aynı zamandada felaket ağrıdığı için üstüne basınca ağrıdı ve elimde olmadan bir çığlık attım. Bahtım karaymış. 

"Bacağın hiç iyi gözükmüyor. Morarmış."

Çocuğun sözleri üzerine bacağıma baktım. Gerçektende hiç iyi gözükmüyordu. Kocaman bir morluk vardı.

"Gel dağdan inmeye yardımcı olayım."

Ne? Rakip olduğumuz bu dağda beni tanımadığı halde yardımmı edecekti? Kafamı kaldırdım ve gözlerinin içine baktım. Merhameti ve yardımseverliği gözlerinden okunuyordu. 

"Sana yük olurum."

"Hayır hiçte yük olmazsın! Bu halde inemezsin zaten."

"Ama sen zor-"

Lafımı tamamlayamadan çocuk beni sırtına alıp ilerlemeye başladı.

"İtiraz istemiyorum. Senide götüreceğim."

"Teşekkürler."

"Birşey değil. Ama eğer kolunu boynuma dolarsan ve bacaklarınıda karnımda birleştirirsen seni sırt çantası gibi taşıyabilirim. Böylece daha kolay olur."

"Peki."

Çocuğun dediğini yaptım. Biraz ilerledik ve güneş çıkmaya başladı. Sonra aklıma takılan şey ile konuştum.

"Adın ne?"

"Adım tanjiro kamado. Senin adın ne?"

"Benim adımda bronte wizard."