Demon Slayer Büyüleyici Yıldırım

"söz..."

Yine sıradan bir gün

Bronte nin ağzından

"Şşt kalk kız."

"Hı?"

"Ben etmek senden rica sen uyanmak."

"Oki doki."

"Oha oldu. Bende 2 gündür boşuna işkence çekiyormuşum."

Gözlerimi ovuşturarak uzandığım yatakta otururur pozisyona geçtim.

"O kadar zor değil ya."

"Eminmisin? Seni uyandırana kadar canım çıkıyor."

"Ama uyku güzel."

*Loli: kesinlikle ama gece uyanık kalmakta güzel.*

"Neyse ne kalk kahvaltı yapacağız."

"Tamam."

Sonra yamaha odadan çıktı. 2 gündür burdayım ama hiç alışamadım. Gerçi alışmamam gerek zaten. Kaçmayı planlıyorum. Ama yamaha burda onuda bırakmak istemiyorum. Off ya. Muzan neden babam? Bu yüzden arada kalıyorum. Avcı olsam yamaha iblislerin tarafında onu bırakamam ona çok bağlandım. İblislerin tarafına geçsem... Tüm hayatım avcıların tarafında geçti. Tüm sevdiklerim orda. Ailem olmasalarda ailem gibiler. Birçok arkadaşım var, sevgilim var, bana ailemmiş gibi davranan birçok insan var. Onlara ihanet etmek istemiyorum. Ama muzan ile kan bağım olduğu için avcılıktan men edileceğim ve onun öz kızı olduğum içinde büyük ihtimalle öldüreceğim. Bu nasıl bir karmaşa ya. En iyi fikir şimdilik burdan kaçmak. Ama nasıl başaracağım? Burdaki herkes muzan ın tarafındalar ve assla bans yardım etmezler. Burda kapı falanda yok tüm kapılar başka odalara ve koridorlara açılıyor. Pencere falanda yok gördüğüm kadarıyla. Of neyse ya sonra düşünürüm bunu şimdilik yemek yemem lazım açım.

Oturduğum yataktan kalktım ve lavaboya gidip işlerimi hallettikten sonra yüzümü yıkadım. Yüzümü kuruladıktan sonra dağılmış saçımı düzgünce toplayıp lavabodan çıktım.

"Heh burdasın! Sana bir sürprizim varr!"

"Ne sürprizi?"

"Sürpriz işte! Sadece gel benimlee!"

Yamaha cevap vermeme fırsat vermeden elimden tuttu ve beraber odadan çıktık.

Sonsuzluk kalesinin koridorlarında giderken bir yandanda yamaha burdan bahsediyordu.

"Baksana ne kadar karmaşık. Yaklaşık 3 yıldır burdayım ama hala çözemedim. Bi muzan-sama nın odası ile akaza nın odasının yerini biliyorum ve biz akaza ile aynı odada kalıyoruz."

"Yamaha. Birşey soracağım."

"Sor."

"Sen neden baba yerine muzan-sama diyorsun?"

Yamaha duraksadı ve birkaç saniye gözlerini karşıya dikti. Sonra ise bana bakıp gülümseyerek konuştu.

"Bilmem. Galiba sadece değişik geliyor. 3 yıldır burdayım ve onu sadece güvenilir biri olarak görüyordum. Bilmiyorumki babam çıkacak? Beklenmedikti. Üçümüz içinde."

"Katılıyorum."

"Eveet geldikk!"

Turkuaz renginde bir kapının karşısında dikiliyorduk.

"Neresi burası?"

"İçeri geçip kendin görr!"

Bakışlarımı kapıya çevirdim. Birkaç saniye kapıya baktıktan sonra tekrar yamaha ya baktım. Bana 'içeri gir' der gibi bakıyordu. Sonra tekrar kapıya baktım. Kapıya bakarken kapı açıldı.