Demon Slayer Büyüleyici Yıldırım

Gelsin kölelik

o değerli benim için. hemde çok...

bronte nin ağzından 

akaza ve yamaha yı bırakıp kelebek konağına doğru son hızımla koşmaya başladım. gece gizlice kaçmıştım çünkü içimi rahatsız eden bir his vardı. tamamen hislerime bırakarak ormana girmiştim ve akaza ile yamaha yı bulmuştum. yamaha kanlar içindeydi ama akaza iblis olmasına rağmen onu korumuştu. bir iblis ile bir insanın arkadaş olması benim için imkansız gibi birşeydi. tanjiro ve nezuko kardeşti bu yüzden birbirlerini korumaları aile bağlarından geliyor olabilir ama yamaha ile akaza nın hiçbir bağları yok! sadece arkadaşlar. yanlış duymadıysam 3 yıldır arkadaşlar. ve birbirlerine karşı olan güvenleri ve sevgileri inanılmaz... akaza yamaha nın iblis avcılarını sevmediğini söyledi. bende bir avcıyım acaba benidemi sevmiyor? biz büyük ihtimalle ikiziz. aynı şekilde uyanmışız ve görünüşlerimiz tıpatıp aynı. sadece yamaha nın gözleri mor benimkiler koyu pembe. konağa vardığımda hava aydınlanmıştı. naneyi yedim ben şimdi. sessizce içeri girdim ve koridorlarda ilerlemeye başladım. yeni uyanmış gibi tembel adımlar atıyordum.

"hey ihtiyar!"

arkamdan gelen ses üzerine göz devirip arkama baktım. 

"efendim!"

"ihtiyar olduğunu kabul ediyorsun yani?! HAHAHAHAHAHHA!"

hay senin gülüşüne s- neysee. birşey demeden ilerlemeye devam ettim. 

"kaçma gel ihtiyar!"

inosuke arkamdan hem bağırıyordu hemde peşimden geliyordu. 

"HAHAHAHAHAHAHA! YÜZÜN ÇÖKMÜŞ İHTİYAR!" 

"git başımdan." 

"yapacak birşeyim yok bu yüzden seninle uğraşacağım!" 

"ya git başımdan ya. zaten moralsizim." 

"niye? yoksa bir tane dahamı beyaz saçın çıktı! HAHAHAHAHAH!"

"Ya bak ciddiyim git başımdan."

Sona doğru sesim kısılmıştı.

"Hiç sanmıyorum ihtiyar!"

İnosuke benimle uğraşmaya devam ederken başım dönmeye başladı ve bir elimi duvara yaslayıp yere çöküp dizlerimi kendime çektim. İnosuke konuşmaya devam ediyordu ama duymuyordum. Aklım yamaha daydı. Kanlar içindeydi. Üstü başı heryeri kan olmuştu!

"Bunların hiçbiri yaşanmıyor. Bu sadece bir kabus. Birazdan uyanacağım. Bunların hiçbiri yaşanmıyor. Bu sadece bir kabus. Birazdan uyanacağım."

Bu cümleleri fısıldayarak tekrar ediyordum. Belki biraz daha iyi hissedebilirdim. Belki.

"Yoooo bunların hepsi yaşanıyor ve gerçek dünyadayız."

"Bunların hiçbiri yaşanmıyor. Bu sadece bir kabus. Birazdan uyanacağım. Bunların hiçbiri yaşanmıyor. Bu sadece bir kabus. Birazdan uyanacağım."

"Yaşanıyor."

"Bunların hiçbiri yaşanmıyor. Bu sadece bir kabus. Birazdan uyanacağım. Bunların hiçbiri yaşanmıyor. Bu sadece bir kabus. Birazdan uyanacağım!"

Sonra inosuke ellerini omzuma koydu ve beni ileri geri sallamaya başladı.

"Burdasın ve yaşanıyor!"

Gözlerimi açıp ona baktım. Bana şaşkın bir biçimde bakıyordu. Sonrasında ne oldu bilmiyorum.

Yazarın ağzından