KORKUNUN ESİRİ

KUTU

Elijah ve o adamlar geri dönüyordular. Hızla ordan uzaklaştım. Bu adamlar kimdi ve Elijahtan ne istiyordular?

Yola çıkıp, taksi aramaya başladım. Ama bir türlü taksi bulamıyordum. Issız olduğundan pek fazla araba geçmiyordu. Yürümeye başladım. Bu sırada arkamdan gelen araba sinyalının sesine irkildim.

Arkamı döndüğümde Elijahı gördüm. Aferin gerizekalı! Yine yakayı ele verdin.

-Victoria???

Yerimde donup kaldım. Yavaşca arkamı döndüm.

-Elijah??? Sen burda ne arıyon?

-Sen beni'mi takip ediyorsun?-dedi anlmaz bakışlarla.

-Senin neyini takip edicem, ben ya! Uzak bir akrabam burda yaşıyor onu ziyarete gelmişdim- dünyanın en inandırıcı yalanını söylemiştim çok zekiyim ya! Kendimi dövesim var.

-İş saatinde'mi?
-Evet akrabam beni aradı. Çok hasta olduğunu söyledi. Bende izin alıp, geldim. Bir sorun'mu var?

-Sorun yokta seni gördüğüme, şaşırdım.
Burda hem pek falaz ev yok çok ıssız bir yer akraban nerde kalıyor?-dedi ve sırıtdı.

-Bilmiyorum konum atdı. Onu arıyorum. Uzun zamandır, gelmemiştim.
-Eminim öyledir. İstersen ben seni bırakırım.

-Yok hiç gerek yok, ben bulurum.

-Sana daha önce iyi bir yalancı olmadığını söylemişmiydim?

Utançdan kıpkırmızı kızarmıştım.

-Gel otur gidelim. Burdan araba pek geçmez. Tabi eve kadar yürümek, istiyorsan seni durduramam.

Sessizce arabaya bindim.
-Neden beni takip, etdin?-diye sordu.
-O adamlar kimdi? Ne konuştunuz? Ne işler peşindesin?

-Önce ben sordum.-dedi ve gülümsedi.
-Seni ilgilendirmez.-dedim gözlerimi devirip.

-O zaman senin sorduğun soruların da cevapı seni ilgilendirmez.-dedi ve yine sırıtdı.

Merkeze döndük. Cinayetle ilgili her bilgiyi incelemek için polislerden aldım.İş çıkışı hastahaneye Kate'in babasını ziyarete gitdim.

Zavallı adam perişan olmuştu. Doktorlar zorla sakinleştirmişdiler. Odasına gitdiğimde :

-Kate'im biricik yavrum.-diye iniliyordu.

-Merhaba bay Johnson. Kızınız için çok üzgünüm...

Sözümü keserek:
-Ne istiyorsun benden?

-Size söz veriyorum. Katili en kısa zamanda bulucam emin olun.

-Kate'mi bulucağına da söz vermiştin-dedi ağlayarak.
-Özür dilerim , kurtaramadım-dedim ve başımı öne eğdim.

-Git lütfen yalnız kalmak istiyorum.

Hiç bir şey söylemeden odanı terk etdim. Tüm yol boyu ağladım. Kendimi suçlu hiss ediyordum. Eve geçip elimi-yüzümü yıkadım. Canım yemek istemiyordu. Hemen polislerden aldığım bilgilerle cinayeti araştırmaya başladım.