𝘉Ö𝘓Ü𝘔 23: 𝘽𝙀𝙔𝘼𝙕𝙇𝘼𝙍 İÇİ𝙉𝘿𝙀

39 2 13
                                    

Şarkılar;
Ayşe Hatun Önal - Güm Güm,
AQTAII - Herkesim,
Erol Evgin - Söyle Canım.

Video bittiğinde biz de salondan çıktık, evdeki süpriz için yola koyulduk.
Ulaş ağzından kaçırmasaydı buradan başka bir yere gittiğimizde kutlayacaklarını düşünüyordum ama öyle olmadığını öğrenmiş oldum.
Yol boyunca Ulaş'ın yaptırdığı videoyu telefona atmakla uğraştım.
Telefonda o kadar yer kaplamıştı ki, az olan alanımı da bir anda doldurmuştu.

Sonunda mahalleye girdik, evin önünde durduğumuzda Ulaş'ın telefonu çaldı.
Melih arıyordu.
Ulaş cevaplamak yerine mesaj yazmayı tercih ettiğinde gülerek önüme döndüm.
"Süprizi bozmadığın için teşekkür ederim sevgili karıcım" dedi o da gülerek ve yüzü bana yaklaşmaya başladı.

Gülümseyerek "rica ede-" dediğimde sözümü kesen dudaklarıydı.

Dudağıma bir buse kondurduktan sonra "inelim" dedi, kapıyı açan ilk o oldu.
Onunla birlikte indim arabadan ve kapıya yürüdük.

"Gelmişler" sesin sahibi Sena'ydı. Kapının önünde zile basmamızı bekliyordu.
Zile bastığımda birkaç saniye bekledi, büyük ihtimalle bir hazırlık içindi bu.
"Açıyorum" dediğini duydum, kapıyı açtı, içeriye adımımı attığım an bir konfeti patladı.
Tabi bu, Gökay ile Batuhan'ın işiydi.
Ve aynı anda "iyi ki doğdun Sevgi!" bağırışları yükseldi.

"Teşekkür ederim, ama neden bu kadar zahmete girdiniz?" dedim Ulaş'a dönerek.

"İçimden geldi"
Gülümsediğinde içim ısındı.

"Ama sadece bir doğum günü. Bu kadar abartılmaya gerek var mı?"

"Ay Sevgi!" dedi Esma, mutfaktan çıktığında elindeki çikolatalı pastayı gördüm.
"Adam seni mutlu etmek için uğraşıyor, sen de bulup da bunuyorsun!"

"Ben onunla mutluyum zaten" dediğimde başıma bir öpücük bıraktı.
Pastayı kapı ağzına kadar getirdiğinde şaşkınlığımı gizleyemedim.
Pastayı bugün görmüştüm, Ebrar mutfakta bununla uğraşıyordu ama anlayamamıştım ne olduğunu.
Ve üzerindeki fotoğrafımızı görünce gülümsedim.
"Teşekkür ederim" çıktı tekrar dudaklarımdan.

Üflemem için bekliyordu hepsi.
"Hadi Sevgi!" dedi Ebrar.

"Önce bir yemek yeseydik, açım ben"

"Yemediniz mi siz?"

Benim yerime Ulaş cevap verdi.
"Yoo... Eve geleceğimizi söyledim ya ben"
Anlaşılan onun da planladığı gibi gitmemişti işler.

"Olsun, biz de baş başa yeriz"
Sena ile Batuhan gülmeye başladığında diğerleri de güldüler.
"Niye gülüyorsunuz?" diye sordum bu sefer ama Ulaş da gülüyordu.

"Sence bunlar bizim baş başa yememize izin verirler mi?" dedi Ulaş gülerek ve elini sırtıma koyarak sofraya ilerletti.
Salona bir masa alınmıştı ama ben bunu sabah görmemiştim.

"Hadi oturun, ben çorbaları getireyim" dedi Ebrar, Esma ile mutfağa girdiler.
Masaya oturduk ve az sonra da Ebrar ile Esma elinde kaselerle gelmişlerdi.
Yemeğimizi yerken aynı zamanda muhabbet de ediyorduk.

☯︎
~Ertesi gün~

Sabahın yedisinde Ebrar'ın yüzümüze su dökmesiyle uyandık.
Evet, bugün düğümüz vardı.
Nedense düğünle hiç ilgilenmemiştim, bu yüzden salonun nerede olacağını bile bilmiyordum.

İlk Ve SonuncuHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin