𝘉Ö𝘓Ü𝘔 21: 𝘿𝘼𝙑𝙀𝙏İ𝙔𝙀 𝘿𝘼Ğ𝙄𝙏𝙄𝙈𝙄

53 3 0
                                    

Yanan evi söndüren itfaiyeciler ile konuştuktan sonra üzerimdeki ceketi Sevgi'nin omzuna bıraktım, elimi beline yerleştirip kendime çektim.

"Güzelim ev yandı, iyi mi?"
Kendi kendine konuştuğunu biliyordum ama gülmeden edemedim.

"Öyle oldu güzelim, güzelim ev yandı" dedim bir alayla.
Normalde olsa sinirlenirdim, kırar dökerdim evimi patlattıkları için ama yanımda Sevgi'nin olması beni yumuşatmıştı.

"Of Ulaş" dedi gülerek.

"Ee ne yapalım, biraz da ben kalıcam senin evinde"
Başından öpüp arabaya doğru çevirdim bedenini.
"Gidelim artık"
Hiçbir şey demeden, kafasıyla onaylayıp arabaya bindi.

☯︎
~Sevgi'den~

Arabayı evin önünde durdurdu. Ama ikimiz de daha inmemiştik. Ben onu bekliyordum, o ise söyleyeceği bir şey olduğundan bekliyor gibiydi.

"Koruma ayarladım" dedi birkaç dakika sonra.

"İyi yapmışsın ama benim yüzümden-"

"Senin yüzünden değil Sevgi. Şunu artık anlamanı istiyorum"

Gözlerimi devirdim.
"Benim yüzümden kimse canından olsun istemiyorum" dedim yarıda kestiği cümlemi tamamlayarak.

"Sabır diliyorum, başka da bir şey demiyorum" diyerek indi arabadan.
O inince ben de indim.

"Amin"
Zile bastığımda çok beklemeden açtılar kapıyı.

"Geldiler" diye seslendi Ebrar, büyük ihtimalle içeridekilere seslenmişti.

"İyi misiniz?" diye sordu Esma içeriye girince.
Kaşlarım çatıldı.

Neyden bahsettiğini telefonunu çıkararak açıkladı.
Bilinmeyen Numara:
"Bir saat önce kollarında ağladığın insanların mezarının başında ağlamaya hazır mısın?"

Tüylerim ürpermeye başlamıştı.
"Sadece bana değil Sena ve Ebrar'a da bu mesaj gelmiş" dediğinde bir iç çektim.

"Bizimle çok güzel eğlenecekler. O kadar çok uğraşacaklar ki bizimle, kafayı yiyeceğiz" dedim, aklıma ilk gelen düşünce buydu.

"Koruma ayarladım, ama bize polis şart. Bu mesajları polise vermek lazım, elimizdeki tüm kanıtları savcılığa sevketmek lazım ki onları içeri tıkabilelim"
Bunları açıklayan kişi Gökay'dı ama aynı dakika da telefonuna bildirim geldi.

Bilinmeyen Numara:
"Zekice, ama sence ben biliyorken bunları nasıl hayata geçireceksin ki?"

"Dinleniyoruz" dedi Ulaş.

Gözlerim direk kızlara döndü.
"Bugün ya da dün eve birisi geldi mi?"

"S-sen dün Beyza teyzegildeyken geldi Nihal" dedi Ebrar ve hepimizin bakışları ona döndü.

"Seni sordu, nişanlanacağını ve o yüzden annengilde olduğunu söyledim. O da bir kahve içip bizi tutmamak için erken ayrıldı"

"Aferin size"

"Evde sadece ben vardım, Sena Batuhan ile eksikleri almaya çıkmıştı. Özür dilerim, bilmiyordum hiçbir şey"

Ona kızmamalıydım çünkü bilmiyordu gerçekten.

İlk Ve SonuncuHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin