آخر هفته هم به پایان رسیده بود و امروز یکشنبه، اولین روز هفته، دانش آموزان با سروصدا و گاها شیطنت وارد مدرسه میشدند.
کیونگسو دوچرخشو گوشه ای از حیاط که اختصاصی برای پارک دوچرخه های دانش آموز ها تدارک دیده شده بود، گذاشت و کوله‌ش رو روی دوشش مرتب کرد. اطراف رو از نظر گذروند و با چشمهاش دنبال چانیول میگشت که دستی روی شونه هاش نشست.
چانیول با لبخند گنده ی همیشگیش و در کنارش بکهیون با چهره ای خنثی ایستاده بود.
-سلام. دنبال من میگشتی؟
چانیول گفت و نیششو بیشتر باز کرد که باعث شد چال های گونش تا آخرین حد عمیق بشن.
-سلام. نه!
لبخند چان فوری به یه خط تبدیل شد. بکهیون زد زیر خنده.
-ضایع شدی؟
چانیول چشم غره ای بهش رفت و گوششو کشید. بکهیون گوششو با آخ و اوخ از دستش نجات داد و رو کرد به سمت کیونگسو:
-راستی سلام.
-سلام.
-خوبی؟
-ممنون.
کیونگسو با سردی و اخم کمرنگی گفت.
و باز هم سکوت. بکهیون با دیدن یکی از دوستاش و بخاطر جو سنگین به وجود اومده، تصمیم گرفت از اون دو فاصله بگیره.
-خب من دیگه میرم بچه ها، فعلا.
-بکی تونستی کلاسو بپیچون بیا سالن ورزش.
-ببینم چی میشه.
چانیول بعد رفتن بکهیون و اتمام مکالمش به دنبال کیونگسویی که حالا بی توجه بهش درحال رفتن به داخل ساختمون بود رفت.
-کیونگسویا؟ کیونگسووو؟؟
-چی میگی چان؟
-ای خدا باز شروع شد.
-چی شروع...
-کیونگسو؟
با اومدن جونگین به طرفشون حرفش نصفه موند.
-بله، چیزی شده؟
-آره اونروز یادم رفت اصلا واسه چی اومده بودم باهات حرف بزنم. میخواستم ببینم فرمولای ریاضی رو برای امتحان این هفته کامل نوشتیشون؟
-اوه شرمنده منم یادم رفت بپرسم چیکار داشتی. آره آره کامل نوشتمشون.
و فوری زیپ کیفشو باز کرد و دفترچه ی فرمولاش رو از توش بیرون آورد و بازش کرد و ورق زد. به صفحه‌ی مورد نظر که رسید به طرف جونگین گرفتش.
-از اینجا تا آخرش توی امتحان لازم میشه. فقط اگه میشه تا تایم آخر بهم برگردوند لازمش دارم.
جونگین دفترچه رو گرفت و لبخندی برای تشکر زد.
-حتما فوری مینویسمشون و بهت پسش میدم. ازت ممنونم.
YOU ARE READING
Dark Mind
Fanfictionمن همه ی کلماتی که میدونستم رو فراموش خواهم کرد اما قسم میخورم تورو فراموش نمیکنم اگه صدام میتونست گذشته رو برگردونه... در گوشت زمزمه می کردم: "اوه عزیزم، ای کاش اینجا بودی!" نام⇠ذهن تاریک ژانر⇠رومنس/ درام / مدرسه ای کاپل ها⇠چانسو/ بکسو/ کایسو نویسن...
