Laçin /Gerçek Ailem ( Gerçek Serisi 1. Kitap.)

1-⛓Zorba⛓

"Laçin! Ezik! Kaldır kafanı da etrafına bak  azıcık!" Başımda bağıran Beren'i duymamaya çalışırken  kitabımı okumaya devam ettim. Birden önümde çekilen kitap ile bıkkın ve bir nefes vererek kafamı kaldırdım.
"N'oldu Beren?"
"Ne mi oldu? Tatlım az kibar mı olsan?"
"Boşver Beren , aile terbiyesi almamış nasıl olsa!" diye arkan bağıran Damla'nın sesiyle olduğum yerde iyice küçüldüm.

Yetimhanede büyümüştüm. Damla ve Beren ile aynı yetimhanedeydik. Onları 7 yaşında birer aile evlat edinmişdi. Onları evlat edinen ailelerin maddi durumu çok iyiydi. Bu yüzden dadılar ve hizmetlilerle büyüdü ikiside. Beni ise 15 yaşında durumu çok iyi olan bir aile evlat edindi. Ama benimle hiç ilgilenmediler. Sadece maddi ihtiyaçlarımı karşılıyorlar. Beren ile küçüklükten gelen bir düşmanlığımız var. Ama ben ona hiç bir kötü şey yapmadım. Buna rağmen bana hep zorbalık yaptı. Şuanda, bunlardan birindeyiz.

Kafamda aşağı akan buz gibi su ile olduğum yerde sıçradım.
"BEREN!" diye çığlık atarak ayağa kalktım. Beren önümde kıkır kıkır gülüyordu.

"Hangi cesaret hangi hakla bana böyle bir şey yaparsın! Sen kimsin de bana böyle davrana biliyorsun?!!"
diyerek üstüne yürüdüm. Beren bir anda ciddileşti ve üstüme yürümeye başladı.
"Asıl sen kimsin de benimle sesini yükselterek konuşuyorsun?!"
"Ben kimim ha öyle mi?! Ben Laçin Elçeri ! Peki ya sen! Dur ben söyleyim! Ailesinin çöplüğe attığı Beren Duran!"

Beren'i yüzünden bir şok dalgası geçti. Böyle birşey dememi asla beklemiyordu.
"S- sen n-nasıl? Nasıl benimle böyle
konuşursun sokak köpeği?!"diyerek yanıma yaklaştı.

"Sokak köpekleri ile aynı ortamda bulunmuş, ailesinin istenmeyen kızının bana bunları söylemesi çok komik."
"Kes sesini! Yoksa ben kesmesini bilirim!"
" Hadi canım! Nasıl olucakmış o iş!"
Bir anda sınıftan dışarıya çıkmasıyla peşinden koştum.

"Heyy! Millet buraya bakın! Size çok önemli bir şey söyliycem!"diyerek okulun geniş koridorunda bulunan kursuye çıktı.
" Şimdi sizlerle herkesin bildiği Laçin Çeviker'in diğer yani benim ve Damla'nın bildiği Laçin Elçeri'nin en utandığı,en korktuğu anı paylaşıcam!!"
Ne diyeceğini anladığımda dondum kaldım.

"Hayır... Hayır. Bu kadar ileri gidemezsin Beren."diye bir fısıltı kaçtı ağzımdan. Boğazımda bir yumru oluştu. Yıllardır geçmeyen yarama tuz basacaktı. Tekrar kanatacak, tekrar acıtıcaktı.

"Laçin Elçeri aslında-"
Cümlesini tamamlamasına izin vermeden üstüne atladım. İkimizde kursuden aşağı düşüyorduk. Bir çığlık duydum. Ve ardı arkası kesilmeyen bağırışlar. Sonrasında tam kafamda bir acı. Gözlerim doldu. Ama hiçbir yaş intihar etmedi. Sonra bilincim kapandı. Uykunun tatlı gibi görünen o acı kollarına kendimi bıraktım.

Yazardan
İki kızda kursuden aşağıya düştü. Beren sadece kolunu çarpmasına rağmen çığlık çığlığa ağlıyordu. Laçin kafasına aldığı darbeden dolayı kısa süre içinde bilincini kaybetmişdi. Etrafları çok kalabalıktı. Bu kalabalık tabiki de okulun popüler kızı Beren içindi. Hemen hocalar geldi ilk önce Beren'i kontrol ettiler. Çünkü Laçin'in uzun saçları kafasından akan kanı gizliyordu. En son Laçin'i kontrol ederken kafasından akan kanı fark ettiler. Öğretmen hemen cebinden telefonu çıkardı ve ambulansı aradı.

Ambulans geldiğinde sağlık görevlileri hemen ilk müdahaleyi yaptı. Ambulans gittikten sonra Beren'in yanındaki kalabalık dağılmamıştı. Damla koşarak arkadaşının yanına gitti. Beren kolunu çarpmış ve morarmıştı. Bu yüzden çığlık çığlığa ağlıyordu. Hâlâ.

Ambulans hastaneye geldiğinde apar topar Laçin'i indirdiler. Hemen ameliyata alınan Laçin'in ardından Doktor Efes ameliyathaneye gelmişti.

Dışarıda Alin hanım ve Akın bey vardı. Laçin'in onu evlatlık alan ailesi. Alin hanım ağlıyordu . Sevgilerini gösteremeselerde Laçin'i çok seviyorlardı.

Laçin şuan bir savaş veriyordu.Ölüm ile yaşam arasında...

Laçin'den
Etraf çok karanlıktı. Kulağımda bir melodi dolaşıyor, saçlarım arasından sert rüzgar geçiyordu. Biraz ilerledikçe melodinin sesi daha da arttı. Melodi bir piyano sesiydi. Sonra bir ses yükseldi. Tanıdık bir ses.

Duyuyorum, hissediyorum,
Göremiyorum.
Gözlerimi çaldılar,
Alamıyorum.

Rüzgar esiyor ,
Saçlarım uçuyor ,
Göremiyorum.

Yıldızlar parlıyor,
Ay gülümsüyor,
Bulutlar ağlıyor,
Göremiyorum.

Gözlerimi çaldılar,
Ruhumu aldılar,
Hisslerimi gömdüler,
Bulamıyorum.

Duyuyorum ,hissediyorum
Göremiyorum.
Gözlerimi çaldılar
Alamıyorum.

Gözlerimi çaldılar,
Ruhumu aldılar,
Hisslerimi gömdüler,
Bulamıyorum

Ben galiba,
Ölüyorum...

Lena tam karşımda birlikte yazdığımız şarkıyı okuyor. Ben onu dinliyorum. Şarkı bittiğinde Lena bana yaklaşmaya başladı. Ellerimi tuttu. Beni etrafımda döndürdü. Hiç konuşmadı. Beni bir uçurum kenarına götürdü.  Oray oturduk. Öylece denizi izledik. En son bana döndü ve konuşmaya başladı.
"Ne işin var burda. Kalmamalısın dönmen gerek. Gerçek aileni bulman gerek Laçin. Lütfen git."
Yanımdan kalkıp giderken onu izledim. Baya bir gittikten sonra bana döndü ve el salladı. Sonra etraf bembeyaz oldu. Galiba bilincim açılıyordu.

Gözlerimin üzerine beton dökmüşler gibi açamıyordum. Etrafımdan sesler geliyordu. Gözlerimi açmayı başardığımda gördüğüm ilk şey bembeyaz tavan oldu. Kafamı biraz çevirdiğimde anne ve babamı gördüm. Yanlarında bir doktor vardı.

Boğazım kupkuruydu. Yatağın kenarına ellerimi vurarak ses çıkarmaya çalıştım ve başarılı da oldum. Üç çift göz bana döndü. Annemin ağız okumayı bildiğini biliyordum. Ağzımı oynatarak 'su' dedim. Annem kalkarak baş ucumda duran masadaki sürahi den bardağa su katarak bana içirmek için hareketlendi. Onu elimle durdurup yattığım yerde doğruldum ve elindeki suyu alıp içtim.
"iyi misin Laçin?" diye sordu annem.
"İyiyim" diyerek onu geçiştirdim.
"Ne oldu bana ?" diye sordum.
"Okuldaki kursuden aşağıya düşmüşsünüz arkadaşınla. Kafanı orada bir yere vurarak beyin kanaması geçirmişsin."dedi doktor.
" Tamam iyiyim ben. Eve gidebiliriz." diyerek ayağa kalkmaya çalıştım. Doktor hemen beni yatağa geri oturtdu.
"Tamam iyi olabilirsin ama ani hareket yapmamalısın. Ayrıca bir gece daha buaradasın küçük hanım." Göz kırpıp
çekilen doktora şaşkınca baktım.

Ben galiba çok pis düştüm.
Sus be.

Başımı yastığa geri koyarak uykuma kaldığım yerden devam ettim.

~(˘▾˘~)

Nasılsınız?
Yeni bir kitap daha.
Yazdıklarımın hiç biri içime sinmiyor bu yüzden sürekli konu değiştiyorum.

İlk bölüm nasıldı?
Lütfen ama lütfen yıldıza basmayı unutmayın.

Kendinize iyi bakın.