Laçin /Gerçek Ailem ( Gerçek Serisi 1. Kitap.)

37-⬛️Siyah⬛️

Laçin Aden Faris

Gözlerimi açtığımda simsiyah bir odadaydım. Neresi burası?

Derin bir nefes çektim içime. Gelen yoğun orkide kokusu ile yan tarafıma döndüm.

Kokunun kaynağını görünce gülümsedim.

Yatağın yanı başında bir sehpa vardı. Sehpanın üzerinde ise içi orkide ile dolu büyük bir vazo.
Vazonun içinde neden orkide var?
Geldi başımın belası.
Tatlı olandanım ben.
Aynen aynen ondan.

Gözlerim yavaşça odanın içinde gezindi. Oda genellikle siyah-gri tonlarıydı. Çift kişilik bir yatak boydan boya cam olan duvarın önündeydi.

Yatağın hemen sağında bir sehpa vardı. Sehpanın biraz ilerisinde ki karşı duvar ise yarısı kitaplık diğer yarısıysa giyinme dolabıydı. O duvarın yan tarafında ise bir çalışma masası ile bir oturma pufu vardı.

Dolabın kapağında bulunan boy aynasından kendimi süzdüm. Saçlarım dolaşmış kıyafetlerim ise yıpranmıştı.

Kendimi koklamaya çalıştığımda çokta güzel kokmadığımı fark ettim.

Yine de bunu boş vererek dışarıya çıktım. Tam o sırada Selen ile karşılaştık.

Üstünde soğuk havaya rağmen mini bir şort ve bol bir t-shirt vardı.

Elindeki havlu ile kısacık olan ıslak saçlarını kurutmaya çalışıyordu.

Beni gördüğünde başıyla selam verdi. Ardından da aşağıya inmeye başladı.

Tam bende peşinden gidiyordum ki duyduğum ses ile durdum.

"Laçin?"

Yavaşça arkama döndüğümde gördüm yüzle mutlu oldum.

"Afra abla!"diyerek yanına gittim.

"Laçinciğim!"diyerek sıkı sıkı sarıldı bana.

"Seni ne  kadar özledim bir bilsen.."diyerek iki yanağımdan da öptü.

"Ben de seni çok özledim. "diyerek bende onu öptüm.

"Kaç yıl oldu? 7-8? Ah... Baya zaman olmuş."dedi.

Yapmacıklığı yüzünden okunuyor.
Sen yine  nereden çıktın ya?
Ananın a-

"Hadi gel. Aşağıya inelim."diyerek elimden tuttu.

Aşağı indiğimizde elinde telefon üstünde siyah bir tulum olan bir kız vardı. Koltuğun bir köşesine oturmuş telefona bakıyor gibiydi. Lakin bakışları sürekli olarak ona arkası dönük olan adama kayıyordu.

Başlarım böyle işe! Herkes bir birini seviyordur kesin bu evde.

Kapıdan içeriye giren Afrin ve bir kaç kişi ile Afra kardeşinin boynuna atladı.

Galiba çok özlemişti.

Herkes-4,5 kişi- onların  etrafına doluştu. Ben de bir köşeye geçip onları izlemeye başladım. Galiba bazılar uzun süredir görüşmemişti. Özlem giderircesine birbirlerine sarılıyorlardı.

Bu görüntü bana bir aile ortamını anımsatmıştı. Herkes birbirine sarılıyor ya da öpüp koklaşıyorlardı.

Acaba Farisler şuan ne yapıyorlardı?

Yaptıklarından pişman olmuşlar mıdır acaba?

Hiç sanmıyorum.

Farisleri geçtim, Asel ve Asil'i asla affedemez gibi hissediyordum kendimi.