Laçin /Gerçek Ailem ( Gerçek Serisi 1. Kitap.)

40- Final

Yazardan
Üç yıl sonra.

Elindeki limonu tabağın içine fırlattı Laçin.

Midesi bulanıyordu.

"Afriiiin!"diye ağlarcasına bir çığlık attı.

Üstünde siyah bir eşofman ve karısının zorla giydirdiği yılbaşı için aldıkları kazak ile içeriye girdi Afrin.

Evet. Karısı. Afrin Sina Şahan'ın karısı, Laçin Aden Şahan.

Evlenmişlerdi. Afrin, Laçin'e zaten aşıktı. Laçinde bunu ona itiraf edince Afrin beklemek istememiş direkt nikah kıymıştı.

"Midem bulanıyor."diyerek dudaklarını büzen karısına baktı.

Laçin'in üstünde yılbaşı için aldıkları kırmızı tavşanlı bir tulum vardı. Yanakları da kızarmış, adeta bir kırmızı tavşan olmuştu.

"Hayatım ama ben sana dedim yeme o kadar diye."

"Ama çok güzeldi."dedi ve akan burnunu çekti.

"Hastayken daha bir garip oluyorsun kırmızı tavşan."
Karısının yanağından makas aldı.

"Akşam beni yemeğe götürmeyecek misin Afrin?"

Kaşlarını çatmış ona bakan karısına baktı Sina.

"Sen git hazırlan ben hazırlanıp geliyorum dedi ve hazırlanmak için odasına gitti.

Laçin de gülümseyerek merdivenleri çıktı.

Bir beyaz boğazlı kazak ve onun üzerine kahve-bej bir süveter giydi. Altında krem rengi bir bol paça kumaş pantolon giydi. Son olarak bej rengi boyları ve beyaz uzun paltosu ile kombinini tamamladı.

Hızla aşağıya indiğimde karşısında aşırı karizmatik duaran Afrin'e baktı.

Afrin de siyah boğazlı bir kazak ve beyaz- lacivert bir süveter gitmişti. Altında ise siyah kumaş bir pantolon vardı.

"Çok güzelsin" dedi büyülenmiş adam.

"Çok yakışıklısın "dedi büyüleyen kadın.

Ardından ikisi de birbirine kıkırdadı.

"Kraliçeler önden."diyen Afrin Sina karısına yine referans yaptı.

Birlikte arabaya bindiler. Mekana doğru giderken bol bol şaka yaptılar.

Birden birkaç araba önlerini kesti.

Arabanın içinden inenlerden biri ise Berrin Alaca'ydı. Onu görünce aşağı indi çift.

"Vay vay vay!"

Yine mükemmel bir elbisenin içerisindeydi.

"Bakın burda kim varmış! Çok sevgili üvey yeğenim ve onun kocası!"

Yüzünü buruşturdu Laçin.

Bu kadın ölmemiş miydi?

Elindeki silahı ilk önce Afrin'e doğrulttu Berrin.

"Bana sıkan sendin. Şimdi bende sana sıkacağım. Ama ben ıskalamam Afrin Sina!"diye bağırdı ve kurşun sesi yankılandı.

"Sina!"diye bağırdı Laçin. İki adam onu kolundan tutmuş yerdeki Sina'nın yanına gitmesini engelliyorlardı.

"Hayır!"diye kendini yırtarcasına bağırdı Laçin.

Kocası vurulmuştu.

"Sina'm!"diye feryat figandı.

Berrin ise zevk alıyordu.

"Vah vah! Çok yazık!"
Adamlarına döndü bu sefer.

"Depoya götürün."

Arabayı bindirdi adamlar Laçin'i. Ne yapacağını bilemiyordu. Canı yanıyordu.

Herşey o kadar hızlı olmuştu ki. Hiçbir şey anlamamıştım.

Ama olan olmuştu. Afrin Sina ölmüştü.

Laçin'in karnındaki bebek kalmıştı geriye.

***

Elinden bağladıkları kızın uyanması için bir kova suyu boşalttılar.

İrkilerek korkuyla uyandı Laçin. O an her şeyin rüya olmasını diledi.

Sevdiğinin ölmemesini diledi.

Bir anda kızın önünde bir görüntü belirdi.

Burası Faris malikanesiydi. Mutlu bir aile sofrasıydı.

Laçin anlamıştı ne olacağını o an. Kafasını iki yana salladı.

"Hayır! Hayır yapma!! Yapma bana bunu yapma!"diye bağırdı.

Niye yapıyordu bu manyak bunu? Niye ailesini almasına rağmen öz olanlarıda alıyordu?

Bir insan bir insandan niye bu kadar nefret ederdi ki? Niye birine dünyayı cehennem ederdi insan?

Cevapsızdı. Sorular bu kez de cevapsızdı.

Neşeli bir sofraydı. Bir kaç kıkırtı oluştu. Sonra silah sesleri.

Rüya dedi Laçin kendine. Rüye bunların hepsi değil mi Mia? Uyanacağım birazdan. Yatağımda olacağım.

Bir yerde yatacaksın. Evet . Ama orası belirsiz.

Çığlıklar yükseldi. Bera'nın vurulduğunu gördü Laçin. Canı yandı. Ama kafasından kanlar akan aile üyelerine baktı.

İki yıl kadar önceydi. Görüşmüşlerdi. Onlar özür dilemişti. Ama Laçin affetmemişti.

Küs ayrılıyorlardı.

Bir aile katledildi bu gece. Yıllar önce olduğu gibi.

Kan gölüne döndü yemek masası.
Neşeli kıkırtıları ,silah sesleri bastırdı.

Bir kaç çatırtı ve ardından alevler yükseldi. Canlı canlı yandı gözünün önünde Laçin'in öz ailesi.

Ne kadar çığlıklarla ağlasada kimse umursamadı onu.

Sonra karnında büyük bir sancı hissetti.

Gerisinde de bayıldı.

Bu gece bir aile katledildi.

Ölürken bile affedilmedi bazıları.

Mahşerde beklemeye başladı bazıları.

Yetim öksüz açacaktı gözlerini bazısı.
***

Annelerinin kaderi kızlarının çeyizi olur muydu?
Laçin o sırada bunu düşünüyordu. Saçma sapan 9 ay geçirmişti. Sırf Afrin'inden son bir kan da kalsın dünya da diye.

Afrinsiz 9 ay.

Hayalini kurduğu şey bu değildi.

Çığlıkları doğumhanede yankılanıyordu Laçin'in.

Kızı geliyordu.

O gidiyordu. Sevdiceğinin yanına.

Aradan sancılı çığlıklı dakikalar geçti.

Dünyalar güzeli mavi gözlü simsiyah saçlı bir bebek açtı gözlerini dünyaya. 

Gözlerini annesinden aldı.

Laçin güçlükle gözleri kapanmadan önce mırıldandı.

"İpar, İpar Mia olsun adı."

Son vasiyeti bu oldu.

Bir hikayede burda bitti.

Laçin'in ki bitti.

Ama İpar Mia'nın hikayesi yeni başlıyordu.
****

Özür dilerim.

Mahşere kalmış tüm aşklara.

Görüşürüz