My trouble!

Κεφαλαιο 8

Περασαν μια με δυο εβδομαδες απο τοτε που εχουμε να μιλησουμε με τον Lucas. Δεν με πειραζε καθολου, αντιθετως ενιωθα παρα πολυ ωραια...σαν να ηρθαν ολα στην θεση τους. Ο Lucas κανει πολυ διαφορετικη την ζωη μου. Για καποιον λογο που δεν καταλαβαινω και ουτε εχω σκοπο να το καταλαβω.

Ο Nick δεν ηρθε σημερα. Η Emily ηταν σπιτι για να διαβασει για το σημερινο τεστ που ειναι στην 5η ωρα. Θα ερχοταν την 4η ωρα.

Ετσι και εγω ημουν με κατι παιδια, αγορια. Τα ηξερα αρκετα καλα, συμπαθητικα, πολυ για μενα. Ολοι στο σχολειο τους λενε αλητες, εγω ομως τους λατρευω. Ημασταν στην αλλη πλευρα του σχολειο, που λιγοι το ηξεραν αυτο το σημειο του σχολειου.

"Θες;" και βλεπω ενα σακουλακι με ασπρη σκονη.

"Τι ειναι αυτο;" λεω με περιεργεια, αλλα ηξερα σχεδον τι ειναι αυτο απλα για να σιγουρευτώ.

" Κοκαΐνη. Απλα το ρουφας με την μυτη." με λενε και μου το φερνουν κοντα μου.

"Γιατι οχι;" λεω. Ετσι οπως πηγα να παρω μια δοση καποιος με τραβηξε. Αναρωτίθηκα ποιος ηταν.

"Τι κανεις; Πας καλα κοπελα μου; Μην τολμησεις!" λεει καποιος.

Κοιταξα και ειδα πως ηταν ο Lucas.

"Τι θες εσυ εδω; Ποιος σου εδωσε το δικαιωμα να με σταματησεις;" λεω νευριασμενη και αρχιζω να περπαταω με γρηγορους ρυθμους προς τις τουαλετες.

"Βλεπεις, καλο σου εκανα δεν σου εκανα και κανενα κακο!" λεει επισης νευριασμενος.

Με σταματησε τραβωντας με απο τον καρπο με δυναμη. Ηταν πολυ δυνατο παιδι. Δεν του φαινοταν.

"Δικια μου ειναι η ζωη, οτι θελω κανω!" λεω κοιτωντας τον στα πρασινα ματια του.

"Δεν λες και κανενα ευχαριστω που σε βοηθησα να μην κολλήσεις μ'αυτα;"

"Οχι φυσικα! Με καταστρεφεις..."

"Δεν σε καταστρεφω, καταστρεφεσε απο μον σου!" λεει και εκεινη την στιγμη τον κοιταω με γουρλωμενα τα ματια.