My trouble!

Kεφάλαιο 14

Βγηκα απο την ζεστη αγκαλια του.

"Παμε!" λεει ο Lucas.

"Που;" λεω με περιεργεια.

"Σπιτι μου."

Δεν μιλησα και πηγαινα οπου πηγαινε. Τον εμπιστευομουν απολυτα.

Σ'όλη την διαδρομη δεν ειχαμε πει λεξη. Σιγουρα με μισουσε με ολη του την ψυχη πλεον.

"Φτασαμε!" λεει.

Ηταν τεραστιο το σπιτι του. Μαλλον ειχαν πολλα λεφτα. Αλλα δεν μου ειχε πει τιποτα,αλλα ουτε ο Ricky. Δεν το ειχα προσεξει πως ηταν το σπιτι του. Ειχα παει μονο μια φορα μονο για να τον βοηθήσω.

"Κάθισε." μου προτεινε ο Lucas.

"Γιατι με εφερες εδω; Καλυτερα για μενα ειναι να παω σπιτι μου!" λεω πληγωμενη.

"Δεν θελω να πάθει κανεις τιποτα." ξανα λεω.

"Θελω πραγματικα να μαθω τι σου συμβαινει." λεει κοιτώντας με στα ματια.

"Δεν ακουσες τι ειπε η Tesa;"

"Ακουσα...αλλα θελω να τ'ακουσω απο εσενα ολη την ιστορια."

Παγωσα.

"Θα μου πεις;" λεει ξανα.

"Γιατι θες να μαθεις τοσο πολυ;"

"Γιατι νοιαζομαι για σενα. Θελω να σε μαθω.Μπορεις μια φορα να κανεις κατι χωρις να ρωτας πολλα;"

Αυτη τη φορα καταλαβα πως τον εχω ζορισει παρα πολυ.ΑΥτος μ'εφερε σπιτι του και εγω καθομαι και κανω τα δικα μου τα κομπλεξικα.

"Λοιπον. Ηταν 25 Νοεμβρίου του 2013..." με διεκοψε.

"Θυμασε και την ημερομηνία βλεπω." και χαχανίζει.

"Okay. Ας το καλυτερα." λεω νευριασμενη πλεον.

"Οχι! Αντε πες."

"Ο Ricky εδω ειναι;" ακυρο.

"Οχι εφυγαν οι "γονεις" μου με τον "αδελφο" μου." λεει.

"Τελος παντον. Εγω με τον Goerge, πριν παθει το ατυχιμα που επαθε αξαιτιας μου τα ειχαμε 2 χρονια.Τον αγαπουσα οσο τιποτα στον κοσμο οπως και αυτος. Αλλα ηρθε εκεινη η γαμημενη μερα που αλλαξαν τις ζωες ολων για παντα." με κοιτουσε πολυ επιμονα.

"Ήμασταν σε ενα μπαρ. Εκει συχνάζαμε συνεχεια μαζι. Ειχε εναν κολλητο. Ποσο τον μισω αυτον τον ανθρωπο.Ημασταν και οι τρεις εκεινη την μερα. Θα ευχομουν να μην γινοταν ποτε αυτο. Ο Goerge προτεινε να παει να φερει ποτο για μενα. Δεχτηκα. Εμεινα εγω μονο με τον κολλητο του.Αναθεμα την ωρα που δεχτηκα. Ο κολλητος του ειρθε πολυ κοντα μου. Δεν ηταν πιομένος και ετσι με φιλησε. Δεν μπορουσα να του ξεφυγω. Ηρθε ο Goerge και μας ειδε να φιλιομαστε. Πιστευε πως κατι υπηρχε μεταξυ μας. Ετσι αφησε τα ποτα και εφυγε."

"Και;" ρωταει.

"Βγηκα εξω,αλλα δεν τον προλαβα. Αναιβηκε στην μηχανη και εφυγε." η καρδια μου μαυρισε ξανα. Δεν ηθελα να πω την συνεχεια.

"Πε...πεθανε καβαλώντας την μηχανη του. " αρχισα να κλαιω.

"Με ενα φορτηγο τρακαρανε. Ολοι λεγανε ατυχημα,αλλα εγω ξερω οτι απλα εφταιγα εγω και κανεις δεν το ηξερε εκτος απο τον κολλητο του και εμενα. Στη κηδεια του,ολοι εκλαιγαν,γιατι ηταν αγαπητος για ολους. Ολο το σχολειο τον αγαπουσε. Δεν ξερω πως και γιατι ερωτευτικε μια που για αυτην πεθαίνουν ανθρωποι. Στην κηδεια ο κολλητος του δεν ηρθε. Εγω πηγα για να τον χαιρετησω για τελευταια φορα στην ζωη μου. Καθε χρονο πηγαινω στον ταφο του και του αφηνω τα λουλουδια που καποτε μου εφερνε."

Ο Lucas με πηρε αγκαλια,γιατι καταλαβε ποσο πονουσε.

"Παμε πανω,δεν θελω να σ'αφησω μονη. Θελω να ειμαι μαζι σου." ειπε και πηγαμε πανω στο δωματιο του. Ξαπλωσα διπλα του στο κρεβατι και αποκοιμίθηκα στην αγκαλια του.

------------------------------------------------------------

Οριστεεε το κεφαλαιοο.

Συγγνωμη που αργησα 1 εβδομαδα να αναιβασω νεο κεφαλαιο.

Ελπιζω να σας αρεσε. Ψηφηστε και σχολιαστε.

Το επομενο θα το αναιβασω το Σαββατο.

Ελπιζω να προλαβω να βαλω.

Μεχρι τοτε γειαα. ♥