My trouble!

Kεφάλαιο 27

Την επόμενη μέρα ξύπνησα από έναν ενοχλητικό ήχο,κατα της 11:00 το πρωί. Ήμουν πολύ κουρασμένη. Ήταν μία από τις πιο δύσκολες νύχτες που είχα ζήσει ποτέ από τότε που πέθανε ο George.

Πήγα κάτω. Ήρθε η μαμά και μου είπε πως ο Lucas με τον αδελφό μου έφυγαν νωρίς για μια δουλειά. Εντάξει. Να πω την αλήθεια,ήταν πολύ περίεργο. Αυτοί; Να ξυπνήσουν νωρίς; Okay.

"Καλημέρα!" είπε ο μπαμπάς μου.

"Μα τι χαρά!" είπα ειρωνικά.

"Θα είσαι ποτέ σου ευχαριστημένη με κάτι ή πάντα έτσι θα είσαι;"

"Έτσι θέλω να είμαι,τι πρόβλημα έχεις;"

"Έχω! Είσαι η κόρη μου!" είπε πολύ εκνευρισμένος.

"Έλα; Κάτι καινούργιο δεν έχεις να μας πείς;!" είπα και εγώ επίσης εκνευρισμένη.

"Φύγε από'δω!"Είπε.

"Βέβαια,όπως επιθυμίτε!" είπα και χτύπισα το ποτήρι στο τραπέζι και έφυγα.

"Πολύ ωραία ξεκίνησε η μέρα μου!" σκέφτηκα.

Έφυγα. Είδα καινούργιους γείτονες. Πάλι. Να γιατί τόση φασαρία.

Πήγα απέναντι και κάθησα στο πάρκο. Εκεί πάντα ήταν ήσυχα. Πήγαινα εκεί μόνο για να ηρεμώ από όλα τα προβλήματα μου.

Με άγγιξε κάποιος. Τρόμαξα.

"Γειά." είπε και μου χαμογέλασε.

Τι φάση; Τώρα βρίκε και αυτός;

"Γειά." απάντησα ξινά. Εντάξει,τι να κάνουμε...ξύπνησα νωρίς και μετά από τέτοια βραδιά. Καταλαβαίνετε.

"Είμαι ο Stefan. Από εκεί είναι η αδελφή μου,η Sophie. Είμαστε οι καινούργιοι γείτονες. Σε είδα που βγήκες από εκείνο το σπίτι. Είπα να γνωρίσω κάποιο γείτονα." είπε. Ήταν τρομακτικός έχω να πω. Με τρόμαζε. Πρώτη φορά συναντούσα άνθρωπο που με τρόμαζε.

"Χάρηκα για την γνωριμία. Είμαι η Alex. Πρέπει να φύγω όμως." είπα βιαστικά. Με φρίκαρε.

"Δεν είδα όμως να βιάζεσαι." είπε. Τι θα κάνω; Παναγία μου. Δεν πιστεύω στον Θεό και τώρα... του ζητάω βοήθεια.

Τότε ήταν που χτύπισε το κινητό μου. Ήταν Lucas.

"Έλα,σε περίμενα. Καιρός ήταν!" του λέω.

"Ε;" ρώτησε μπερδεμένος.

"Που είσαι;" τον ρώτησα στα γρήγορα.

"Απέναστι από το πάρκο."

"Τέλεια! Έρχομαι!" είπα και το έκλεισα.

"Πρέπει να φύγω!" είπα στον Stefan.

"Τα λέμε." του ξανά είπα και έφυγα.

Έτρεξα και αγκάλιασα τον Lucas. Σφιχτά. Του είπα ευχαριστώ και μπήκαμε μέσα. Δεν με ρώτησε τίποτα. Λογικά γιατί ξέρει τι απάντηση θα πάρει. Άλλα ούτε ο Tomas. Εντάξει,κάτι μου βρωμάει.

"Μαμά! Σήμερα θα έρθουν τα παιδιά το βράδυ να κοιμηθούν εδω!" φώναξε ο Tom.

Πήγα πάνω,χωρίς να πώ τίποτα. Απλά πήρα τηλέφωνο τον Nick,να έρθει να μιλήσουμε.

Αφού ήρθε,ανεβήκαμε στο δωμάτιό μου. Του είπα όλα για το πάρτυ που ήταν πιο σημεντικό. Μετά είπα για τους καινούργιους γείτονες. Που με φρίκαραν πολύ άσχημα.

"Ξες κάτι; Να μιλάτε,μήπως μάθεις αν είναι δολοφόνος ή αν είναι ψυχοπαθής!" είπε.

"Σοβαρά σου μιλάω!" είπα και τον κοίταξα σοβαρή.

"Σοβαρά σου μιλάω. Απ'ότι βλέπω χτίζουν πολύ περίεργο σπίτι. Έχει σήματα που έχω δει σε ταινίες θρίλερ μεγάλου επιπέδου!" είπε τρομαγμένος.

Φρίκαρα περισσότερο με αυτή τη συζήτηση. Ισχύει αυτό που είπε ο Nick. Έχω δεί τέτοια σήματα μόνο σε θρίλερ. Ένα σήμα ήταν πολύ περίργο που σημαίνει "Πνεύματα,ελάτε στο σπίτι μας!".

"Θα τον αποφεύγω εγώ,στο λέω. Πως θα έρχομαι στο σπίτι μου,αν ξερω πως έχω γείτονες δολοφόνους ή ψυχοπαθής;" είπα τρομαγμένη κοιτώντας το παράθυρο.

-------------------------------------------------------------

ΓΕΙΑ ΣΑΣ!!

Σας έλειψα; Χίλια συγγνώμη που άφησα έτσι την ιστορία μου.

Τώρα την ιστορία μου την μετατρέπω σε φαντασία-τρομακτική.

Όπως έγραφα μου ήρθε φαντασία.

Προετοιμαστίτε. Μπορεί να είναι καλα ή ασχημα τα κεφάλαια στο μέλλον.

Άραγε αληθεύουν όλα αυτά; Μπορεί να είναι τρελοί;

Για πείτε μου που σας πηγαίνει η φαντασία.

Τι θα γινει με τον Luckas;

Τα λέμε στο επόμενο κεφάλαιο.