Episode - 4 . Zawgyi

261 8 2
                                    

မိသားစုသံုးေယာက္ညစာထမင္းကိုလက္ဆံုစားၿပီးတာႏွင့္ ေကာင္း,အရင္ဆံုးအခန္းထဲဝင္ၿပီးအိပ္ယာေပၚလွဲလိုက္သည္။ေမဦးကေတာ့ပိုင္ပိုင္စာၾကၫ့္တဲ့ေဘးမွာ ထိုင္ေစာင့္ေပးေနရင္း ေကာင္းေကာင္းဖုန္းႏွင့္ကိုရီးယားဇာတ္လမ္းတြဲ ၾကၫ့္ေနသည္။ေမဦးကညနားခ်ိန္မို႔ ဖုန္းယူေတာ့လို႔ေျပာေပမဲ့ ကိုယ္လည္းဘာမွလုပ္စရာမရိွတာမို႔ ေမဦးကိုသာေပးထားလိုက္သည္။

"သားႀကီးေရ"

"‌ဗ်ာ … ေမဦး"

"ဖုန္းလာေနတယ္ေကာင္ေလး"

"ဟုတ္ … လာၿပီ"

ေမဦးဆီကဖုန္းယူၿပီးေနာက္ နံပါတ္ကိုၾကၫ့္လိုက္လ်ွင္ ရင္နည္းနည္းတုန္သြားသည္။နံပါတ္အစိမ္းျဖစ္တာမို႔ မနက္ကကုပၼဏီကအင္တာဗ်ူးအေျဖမ်ားေျပာမလို႔လားလို႔ေတြးမိသြား၏။အဲ့ဒီလိုတစ္ထစ္ခ်ေတြးႏိုင္သည္မွာ ကိုယ့္နံပါတ္ကိုသိတဲ့သူကခပ္ရွားရွားေလ။အဲ့ဒီလူေတြကလည္း သူတို႔နံပါတ္နဲ႔မွလြဲ၍ တျခားနံပါတ္ႏွင့္ဘယ္ေသာအခါမွမေခၚဖူးၾကေပ။

"ဟယ္လို"

"ကိုေကာင္းေဇသန႔္လားဗ်"

ထိုအသံၾကားတာႏွင့္ ရင္တုန္မႈကတန္ပိုျမင့္လာ၏။

"ဟုတ္ကဲ့"

"မနက္ျဖန္ကစၿပီး အလုပ္စဆင္းလို႔ရလို႔ အေၾကာင္းၾကားတာပါ"

"ဗ်ာ !! ဟုတ္ ဟုတ္"

ထို႔ေနာက္ဖုန္းက်သြားသည္။ေမဦးနဲ႔ပိုင္ပိုင္ကေတာ့ ဘာျဖစ္တာလဲဆိုသၫ့္ပံုစံျဖင့္ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖင့္သူ႔အားၾကည့္ေနၾကသည္။

"သားအလုပ္ရၿပီေမဦး"

"ဟယ္! တကယ္ … ဝမ္းသာလိုက္တာသားရယ္"

"ကြၽန္ေတာ္လည္းဝမ္းသာတယ္ကိုႀကီး"

ေကာင္း'ၿပံဳးလိုက္သည္။ကြၽန္ေတာ္ကပိုဝမ္းသာတာေပါ့ေမဦးရယ္…ေမဦးနဲ႔ညီေလးကို ကြၽန္ေတာ္ထားခ်င္တဲ့ပလႅင္ေပၚကို ထားႏိုင္ဖို႔ကြၽန္ေတာ္ႀကိဳးစားခြင့္ရၿပီ။
ေကာင္း,ဘဝမွာ ေမဦးသည္သာအားထားကိုးကြယ္ရာ။ညီေလးသည္သာ အသက္ဆက္ရာ။သူတို႔ဘဝေလးေတြသာသာယာယာျဖစ္မွ
ေကာင္း,စိတ္ေအးႏိုင္လိမ့္မည္။

Kiss me more [ on going ]Where stories live. Discover now