Eveeett! 6. Bölüm ile karşınızdayım. Lütfen oy verip yorum yazmayı unutmayın.
İyi okumalarr!
***
Cansu ile kantine indiğimizde yüzümü bir utanç sardı. Çayımı aldım ve etrafa bakındım. Çok fazla kişi yoktu. O yüzden az da olsa rahattım.
Göre göre bizi o mu gördü? Bari başkası görseydi de bu kadar utanmasaydım! diye düşünürken Cansu bir masaya oturdu ve sırıtarak yüzüme bakmaya başladı.
"Ne, ne oldu? Niye sırıtıyorsun?" anlamamış gibi yapmak en iyisiydi sanırım.
Cansu'nun yüzüne bakmamaya çalışıyor, gözlerimi başka masalarda gezdiriyordum.
"Yani bilemedim ki şimdi. Neden sırıtıyorum acaba?"
Gözlerimi ona asla çevirmiyordum. O ise bu durumdan yararlanıyordu!
"Hani sizin aranızda bir şey yoktu Yiğit abi ile?"
Yutkundum. Evet şuan yapabileceğim tek şey buydu. Düşünmeye başladım. Evet bizim aramızda bir şey yoktu. Sebepsizce bir anda oldu. Ben bile ne olduğunu anlamadım.
"Yok zaten" diyerek itiraz ettim fakat Cansu bundan tatmin olamamış ki konuşmaya başladı.
"Nasıl yok kızım?" Etrafına bakındı ve bana doğru yaklaştı. Fısıldayarak konuşmaya başladı.
"Resmen şey yapıyordunuz" Utancımdan ölecektim sanırım. Bir an önce bu konuyu değiştirmem gerekiyordu.
"Sen bir askerden bahsediyordun?" dedim ve çayımdan bir yudum aldım. Konuyu değiştirmem kesinlikle benim için iyi olmuştu.
"Ha evet dur göstereyim" dedi ve bir dosya çıkarttı. İçindekileri alıp teker teker okumaya başladım. Gereksizdi. Neden şimdi bana durduk bu adamın dosyasını gösteriyordu ki? Bir hastalığı da yoktu.İ
"yi de Cansu, adamın hiçbir hastalığı yok ki. Bana neden gösteriyorsun bu adamın dosyasını?"
Cansu kıkırdamaya başladı.
Allah'ım yoksa ben askeriyeye değil de akıl hastanesine mi geldim. Herkes bir değişik. Anlamıyorum ki?
"Sorun da orada zaten. Belki kısmetin açılır iye düşünmüştüm fakat senin kısmetin zaten almış önünü gidiyor" dediği şeyle sinirlendim.
Ulan doktorum ben doktor! Evlilik programına falan gelmedim ben.
"Of Cansu gidiyorum ben revire. Ben de bir şey var zannettim" diyerek masadan kalktım.
"Ha ben gelmesem, sen bir şey zannetmesen devam edecektiniz yani öyle mi?" Muzipçe sırıtmaya başladı.
"He Cansu. Bir de adama 'Gel Yiğidim şuradaki sedye boş, bir şey yapıp gelelim' diyecektim"
Cansu kahkaha atmaya başladı . Onunla beraber bende güldüm. Artık sinirlerim nasıl bozulduysa!
Çayın da son yudumunu içtikten sonra kağıt bardağı çöpe atarak revire ilerledim.
***
Hayır bir de benimle dalga geçiyorlar. Ben burada evlenmeyi bekleyen evde kalmış teyze miyim ya? Allah Allah!
Kendi kendime konuşurken revirin kapısından bir asker içeriye girdi.
"Merhabalar, siz Asena Hanım mısınız?"
Bana bunları tek tek mi yolluyorlar anlamıyorum ki!
Hafif bir tebessüm ettim. Oturduğum yerden kalktım ve adama doğru yürüdüm.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
FISILTI |Ara Verildi...|
RandomHayat bana bir şans sunsaydı ailemin yaşayabilmesi için elimden gelen her şeyi yapardım. Bilinmezliğin bende açtığı yaralar, çocukluğumun benden esirgediği hayaller, belki de gençliğim benden soyutladığı o tüm gerçekler. Ben aile nasıl olur bilmede...
