19. Bölüme geldik. Zaman çabuk akıyor hık.
Yorumlarınızı okudukça yanlışlıkla gülüyorum.
Umarım beğenirsiniz. Lütfen oy verip yorum yazmayı unutmayın.
İyi okumalarr!
***
"Ne yapsak acaba Yiğit?"
Canım çok sıkılıyordu. Demir'le görüşmemin üzerinden 1 gün geçmişti. Telefon numarasını engellemiştim. Şimdi ise Yiğit ile birlikte bir çay bahçesinde oturuyorduk.
"Bilmem ki güzelim. Sen ne istersen onu yaparız"
Sorun da oradaydı işte. Bir şey istemiyordum. Ne yapabilirdik ki? Aklıma gelen şey ile gülümsedim.
"Yiğit, lunaparka gidelim mi?"
Yiğit bakışlarını bana doğru çevirdi. Ciddi olup olmadığıma baktı fakat ben ciddiydim. Küçükken hep gizlice lunaparka gider, oradaki çocukları izlerdim.
"Asena ciddi misin?"
Başımı onaylar anlamda salladım. Gitsek ne olacaktı ki? Karizmamız bozulabilirdi fakat birbirimizi çok az görüyorduk zaten.
O görevde ben askeriyede...
"Yiğit lütfen"
Dudaklarında bir tebessüm oluştu. Başını sağa sola doğru salladı. Bu evet demekti sanırım?
"Bu evet demek mi?"
Tebessümüne karşılık verdim. Birkaç saniye gözlerimin içine baktı. Ayağa kalktı ve hesabı ödemeye gitti. Arkasından bedenine baktım.
Adamdaki vücudu görüyor musun Asena?
Kafamdaki fantezilerin hepsini bir kenara bıraktım. İç sesim bana karşı büyük oynuyordu. Sanki iç sesim ben değil de sinsi bir yılandı.
Kasadaki adamla konuşmaya başladı. Benim bu adamı acilen gözden geçirmem gerek. İstanbul gibi bir yerde gezdiremem ben onu bu şekilde.
Para üstünü aldı ve bana doğru yürüdü. Çantamı aldım ve bende ayağa kalktım. Yanına yaklaşınca elini uzattı. Bir eline birde yüzüne baktım. Tebessüm ederek elini tuttum.
Arabaya doğru yürümeye başladık. Yiğit elimin avuç içini parmaklarıyla okşamaya başladı.
Liseli aşıklar gibi görünüyordum şuan. Sebepsizce çok utanıyordum. Çok stres altına girmiştim sanırım. Kendimi kasıyordum.
Yiğit bir anda durdu.
Yanlış bir şey mi yaptım acaba? diye düşünürken yüzünü bana doğru çevirdi. Ellerimi bıraktı ve eşofmanının cebine bıraktı ellerini.
Neden bıraktı? İyiydik biz böyle.
Yüzünü yüzüme doğru yaklaştırdı. Dudaklarında muzip bir tebessüm oluştu. Dudaklarıma doğru yaklaştı. Sanırım öpecekti!
Ne burada mı? Sen revire gelsene benimle Yiğit. Mardin'de değiliz ki! Otelde olur.
Bakışlarının yönü dudaklarıma kaydı. Aptal görmüş gibi bakıyordum suratına. Yüzüme doğru nefesini üfledi. Kısık bir sesle konuşmaya başladı.
"Yavrum daha bir şey yapmadık ki. Kasma bu kadar kendini"
Duyduğum cümle ile kaşlarım çatıldı. Kasacaktım ben onu. Sen gelsene benimle bir! Kapatacak hesabımız var seninle.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
FISILTI |Ara Verildi...|
RandomHayat bana bir şans sunsaydı ailemin yaşayabilmesi için elimden gelen her şeyi yapardım. Bilinmezliğin bende açtığı yaralar, çocukluğumun benden esirgediği hayaller, belki de gençliğim benden soyutladığı o tüm gerçekler. Ben aile nasıl olur bilmede...