Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
''Ne yani artık onunla video çekmeyecek misin?'' Hoseok elindeki yemek dolu tabağını masaya koyarak şaşkınca bana bakındı. Hiç bir tepki dahi vermeden yemeğimi masaya koyup sandalyeye oturdum. İki gün olmuştu ve Yoongi ile sırf bunun için karşılaşmıyorduk. Onun yüzünü görmek istemiyordum ki zaten o da karşıma çıkmıyordu. Sinirli olduğumu biliyordu çünkü dünkü attığı mesajdan onu baya azarlamıştım. Hak etmişti.
''Ama Jimin hayranlarınız resmen sizden haber gelmediği için deli gibi merak ediyorlar. Bence onları merakını gidermek için bir gönderi falan paylaş.''
Derin bir nefes aldım. En son ki attığımız videonun altına bir çok yorum yapılmıştı. Cidden izleyicilerim bizi merak ediyordu. Ama bir süre Yoongi ile video çekeceğimi sanmıyordum. Onun yüzünü gördükçe sinirim kat kat artıyordu.
''Ona çok sinirliyim.''
Hoseok ağızına attığı yemek ile hafif mırıldandı.'' Anlıyorum ama hayranlarının ne suçu var.''
Omuzlarımı silktim ve tabağımda ki yemeğimi yemeye devam ettim. Anlaşmadan başka birşey yaşamayazmışız. Daha geçen gün anlaşmadan başka bana daha yakın olmayı istediğini söylemişti. Tam bir piç herifti. İşine geldiği gibi davranıyordu. Tekrar sinirlendiğimi bile fark etmeden elimdeki çubuğu sıktım. Elimde kırılınca Hoseok'un şaşkın bakışlarını üzerimde hissettim.
"İyi misin?”
Nefesimi dışarı vererek kafam ile onayladım. Kendime tekrar çubuk alarak yemeğimi yemeye devam ettim. Hoseok'un aç olduğu belliydi. Normalde yemek yerken konuşmayı severdi fakat bu sefer yemekten başka hiç bir şeyle ilgilenmiyordu.
Fakat görüş açıma Yoongi girince kocaman yutkundum. Buraya doğru yaklaşıyordu. Kesinlikle benimle konuşmaya geliyordu. Hızlıca tabağımı masadan alarak ayağa kalktım ve yürümeye başladım. Tanrım, Hoseok kalktığımı bile fark etmemişti.
Yoongi'nin o güçlü ellerini kolumda hissettiğimde boğazımda kocaman bir yutkunma oldu. Aynı havayı soluduğumuz yetmiyormuş gibi aynı bloktaydık.
"Konuşabilir miyiz?”
"Hayır!”
Güçlü elini kolumdan iterek tabağımı masaya bırakıp kafeteryadan uzaklaşmaya başladım. Yoongi yine peşimden geliyordu.
Herkes kafeterya da olduğu için koridorda ve sınıflarda pek kimse yoktu. Kalabalık ortamlarda durmam daha mantıklıydı çünkü Yoongi her an, her yerde beni sıkıştırabilirdi. Tahmin ettiğim şey hemen iki saniye sonra gerçekleşmişti. Beni aniden boş bir sınıfa doğru sürükledi. Gücüm onun gücü kadar kuvvetli değildi. Beni boş bir sınıfa getirdiğinde kapıyı örttü ve aniden kucağına alarak beni masaya oturtturdu.
"Neyin peşi...” demeye kalmadan eli ile ağızımı kapatarak susturdu. "Video da iken beni azarlamayacaksın değil mi?”
Kocaman yutkundum ve kafamı yana çevirdiğimde kamerası açık olan telefon gördüm. Derin nefes aldım ve sakinleşmeye çalıştım.
