Love Is Hard For Mister Doctor

Epilogue

Nagtataka ako pagkauwi ko sa bahay dahil biglang tumakbo si Cielo pagkakita niya sa akin. Ano nangyari sa batang 'yon? Kung dati ay mas excited pa siya makita ako sa tuwing umuuwi ako pero ngayon tumakbo palayo sa akin.

"Ano nangyari doon?" Tanong ko kay Cecil. Siya kasi ang kasama ni Cielo kanina.

"Hindi ko po alam, Ma'am."

Pagkapasok ko sa loob ng kwarto namin ay binuksan ko na ang ilaw at laking gulat ko sa nakita. Ang daming petals sa sahig kahit rin kama.

Ano meron?

"Zoe." Lumingon ako ng marinig ko ang boses ni Hiro.

"Anong pakulo 'to, Hiro?"

Imbes na sagutin niya ko ay luhod siya sa harapan ko.

"Damn. Kinakabahan ako bigla." Huminga muna siya ng malalim.

"Ano ba kasi ang nangyayari? Bakit may ganito ka pang nalalaman ngayon?" Naguguluhan na talaga ako. Hindi naman anniversary namin para gawin niya ito.

"Hindi ba halata? I'm going to propose to you. Ang kaso kinakabahan ako kahit hindi ito ang unang beses na gagawin ko 'to."

Kahit rin naman yung unang beses na magpropose siya sa akin ay kinakabahan siya. Anong bago doon? Pero 'di ko naman pwedeng sabihin sa kanya 'yon baka magalit pa sa akin.

"Ah, damn it."

Sa totoo lang gusto ko matawa dahil kabadong kabado talaga siya ngayon.

"Hiro, relax. Breath in, breath out." Sabi ko at sinunod naman niya agad.

"Okay, ulit... I know I'm not your perfect husband but I do everything so that you don't feel sad whenever I'm not by your side. Zoe, this is not a question but marry me again."

Ngumiti ako. "Of course, I will marry you again. Kahit ilang beses mo pa kong tanungin."

Tumayo na siya at niyakap ako. "Thank you, baby."

"Bakit pa ko hihindi? May anak na tayo tapos may parating pang isa."

Yumuko siya at hinimas ang medyong halatang umbok. "I can't wait to carry you in my arms."

Nagulat ako sa sunod na ginawa ni Hiro dahil binuhat niya ko na parang bagong kasal.

"Anong ginagawa mo? Ibaba mo ko."

"Let's make love. Huwag ka magaalala magiingat naman ako para hindi mapahamak ang baby natin." Binaba na niya ko sa kama.

Hindi talaga makapag hintay ng siyam na buwan o lumaki ang pangalawang anak namin. Sabik na sabik talaga ito.

Tinanggal na niya ang lahat na kasuotan ko at ganoon rin ang ginawa ko sa kasuotan niya.

Ang ganda talaga ng pangangatawan ni Hiro kahit hindi ko siya nakikitang pumupunta sa gym. Paano ba siya pupunta sa gym kung palagi siyang busy sa trabaho niya? Mabuti nga nagkakaroon na siya ng oras sa amin lalo na kay Cielo. Ayaw ko kasi lumaki ang anak namin na wala siya sa tabi nito – Si Cielo rin kasi ang magiging kawawa kapag iyon ang mangyayari.

"Nng... Ahhh..." Hindi ko alam kung saan ko ibabaling ang ulo ko ng pinasok na niya ang kanyang kahabaan sa akin.

Sana nga lang hindi ulit marinig ni Cielo ang mga ungol namin sa labas. Pagkakataon baka magtanong na naman yung bata sa amin.

Hanggang sa sabay na kami nilabasan pero pinutok niya ang kanya sa labas.

Binigyan niya ko ng isang halik sa labi. "I love you."

Ngumiti ako. "I love you too."

Bumagsak na siya sa tabi ko at hinila niya ko papalapit sa kanya para yakapin.

"Bago ko nga pala makalimutan... Bakit biglang tumakbo palayo sa akin si Cielo paguwi ko kanina? May nangyari ba habang wala ako?"

"Wala naman nangyari kanina. Inutusan ko kasi si Cielo kaya siguro tumakbo pagkakita sayo kanina."

"Ano ang inutos mo sa bata?"

"Inutos ko sa kanya na sabihan niya ko kung nakauwi ka na kasi nagaayos pa ko dito. Ayaw ko kasi masira ang lahat na plano ko."

"Ikaw talaga. Ang akala ko pa man may ginawang kasalanan si Cielo kaya siya tumakbo pagkakita niya sa akin."

Bakit ba kasi hindi ko naisip na baka may pakulo ang asawa ko sa akin? Okay, sa susunod alam ko na pero magpapanggap na lang ako na walang alam.

"Bakit mo bigla naisip na yayain ulit ako ng kasal? Hindi naman natin anniversary ngayon."

"Gusto ko yung walang kinalaman ang mga magulang natin sa pagpapakasal ulit natin at hindi kailangan anniversary natin para yayain kita ng kasal."

Sobrang saya ko na si Hiro ang naging asawa ko. Mabuti pumayag ako sa kagustuhan ng mga magulang ko kahit hindi ko kilala kung sino ang papakasalan ko. Paano kung tumanggi ako sa kagustuhan nila? Baka hindi ganito ang mangyayari sa buhay ko ngayon. Hindi ko rin makilala at mamahalin si Hiro.

"Pahinga muna tayo." Sabi niya kaya pinikit ko na ang mga mata ko.

Kinabukasan nagising ako wala na sa tabi ko si Hiro. Pumasok na ba siya sa trabaho? Hindi man lang nagpaalam sa akin na papasok na siya.

Bumaba na ko dahil nakaramdam na ko ng gutom at baka pagalitan pa ko ni Hiro kapag malaman niyang nalipasan ako. Mahirap magkaroon ng asawa na doctor pero sobrang maalaga rin si Hiro.

Naalala ko tuloy noong pinagbubuntis ko pa si Cielo ay todo alaga sa akin si Hiro hanggang sa manganak na ko.

Habang naglalakad ay napansin ko parang may tao sa labas kaya nagpasya akong puntahan at nakita ko si Hiro na may kausap sa telepono.

At least alam kong hindi pa siya pumasok sa trabaho.

"I don't know what are you talking about."

"Oo, maaga nga ako umuwi noong panahon na 'yon."

"Imposible 'yang sinasabi mo."

Kumunot ang noo ko dahil sa mga narinig ko. Sino kaya ang kausap niya?

At bigla kong naalala yung maaga siyang umuwi.

"May good–" Hinawakan ko ang kamay niya pero napansin kong nanginginig siya. "Nanginginig ka. May problema ba?"

"Nothing. Okay lang ako. Ano pala yung sasabihin mo sa akin?"

Hindi naman siguro papasok sa isang delikadong bagay si Hiro. Kilala ko siya at hindi siya gagawa ng ikapapahamak niya.

At may isang bagay pa ko hindi ko masabi sa kahit kanino maliban kay Jonas. Si Jonas kasi ang nakatuklas doon pero kinausap ko siya na huwag ipasabi sa iba kung ano ang nakita niya.

May nakita si Jonas na isang baril sa gamit ni dad. Pinagtataka namin magkapatid kung bakit may baril si dad sa gamit niya? At may alam kaya si mama kung ano ang pinag gagawa ni dad?

"Oh." Lumingon ako sa likod ng marinig ko ang boses ni Hiro. "Gising ka na pala. Good morning."

Pilit akong ngumiti. "Morning. Kumain ka na ba?"

"Tapos na ko kumain. Magaasikaso na ko."

Bago ako umalis ay marami akong binilin kay Cecil. Sa totoo lang palagi kong binibilin sa kanya kapag pumunta sila ni Cielo sa park ay idouble check niya na ilock ang mga pinto.

Sa susunod na pasukan ay papasok na si Cielo sa paaralan.

THE END