Kapıyı tıklattı, içeri girdi.
- Ben geldiimm!
Etrafına baktı, kimseyi göremedi, seslendi.
- Anne, Baba?
İçeriyi dolaştı, fakat kimse yoktu telefonunu çıkarıp babasını aradı.
"Çaldırılıyor."
Haluk telefonu açtı.
- Alo kızım, efendim?
- Baba, odanıza geldim yoktunuz neredesiniz?
- Kızım biz de seni arayacaktık, büfeye inmiştik de aşağıdayız hadi sen de gel.
- Tamam geliyorum.
Hayat aramayı kapattıktan sonra aşağıya indi, karşısında anne ve babasını gördü selam verdi.
- Selam ben geldim.
- Hoş geldin kızım servise katıl hadi, biz aldık oturacağız gelirsin.
- Tamam anne.
Hayat servis tabağını alıp yiyecekleri önüne doldurdu. Tam masaya dönecek iken görmeden birisiyle çarpıştı. Sıcak yemekler Hayat'ın üstüne dökülmüş, yanmıştı bağırdı..
- Aaağ, yandım!! dikkat etsenize ya!
Hayat başını kaldırdı, karşısında Timur'u görmüştü. Şaşırıp özür diledi.
- Şey özür dilerim Timur Bey, size çıkıştığım için görmedim kusuruma bakmayın.
- Sorun yok Hayat Hanım, asıl olan size oldu yandınız.
- Evet maalesef, o da benim dikkatsizliğim.
- Saçmalamayın tamamen benim hatam. Neyse siz madem kıyafetinizi değiştirin ben de sizin için bir menü hazırlayayım.
- Zahmet olmasın size.
- Ne zahmeti Hayat Hanım, siz çıkın ben bekliyorum.
- Tamam öyleyse Timur Bey ben çıkayım.
Hayat odasına çıktı kıyafetini seçmekte kararsızdı, klasik düşündü mavi kot şort üstüne de beyaz t-shirt geçirip aşağıya indi. Karşısında dikilmiş bir şekilde Timur duruyordu. Hayat ona seslendi.
- Ah Timur Bey hazırlamışsınız, gerçekten çok teşekkür ederim.
- Sizde bizimle oturmaz mısnız?
- Olur tabii, kim var ki başka?
- Ailem ve ben
- Tamam öyleyse tanışmış oluruz.
- Tabii ki gidelim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BİZ BİR "BİZ" OLAMAYIZ
Dla nastolatków" Hayat hassas ruhlar için bir cehennemdir." Bu hikaye eşcinsel bir bireyin, içinde kaybolduğu hayatını aile içi yaşanmışlıklarını, hayallerini, pişmanlıklarını ve yaşadığı zorluklarla kalkınmaya çalıştığı mücadele ettiği, çevresindeki homofobik in...
