- Ekipten arkadaşları arayayım. Bakalım bulunmuş mu, ismi neydi?
- Nefes.
- Tamam.
Memur ekiptekilere Nefes adında kayıp bir kızın karakola getirilip, getirilmediğini sordu. Ama maalesef olumlu yanıt alamadı.
- Çok üzgünüm maalesef getirilmemiş.
- Hadi ya, anladım Memur Bey ben numaramı bıraksam, siz haber alırsanız beni arar mısınız?
- Olur, isminiz neydi?
- Hayat.
- Tamam hayatım görüşmek üzere haber gelirse arayacağım.
- Tamamdır.
Hayat karakoldan ayrılıp, otele geri döndü. Odasına çıktı, yatağına uzandı kafası çok doluydu ne yapacağını bilemiyor, elinden de bir şey gelmiyordu. En iyi o susmayan beyni uyuşturmaktı. Çaresini uyumakta buldu. Tam iki saatlik bir uyku çekti.
Biraz da olsun yorgun hissetmiyor, stresi azalmış ve mutluydu. Telefona baktı fakat arayan, mesaj atan yok.
"Bari annemlerin yanına gideyim ona da ayıp oldu telefon kadının yüzüne kapandı."
Dedi. Kendi odasından çıkıp onların odasına yöneldi, kapıyı çaldı.
Meltem seslendi,
- Kim o?
- Benim anne gelebilir miyim?
- Gel kızım.
Hayat içeriye girdi ve özür diledi.
- Anneciğim ben senden özür dilemek için geldim. Okula yetişmem gerekiyordu o yüzden aceleyle kapattım.
- Böyle şeyleri sorun etme kızım önemli olan senin karakola yetişebilmen. Durum nedir, ne için gittin?
- Nefes için anne, kaçırılmış..
- Ne, nasıl? Şu an neredeymiş?
- İnan ben de bilmiyorum, karakoldan haber bekliyorum arayacaklar.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BİZ BİR "BİZ" OLAMAYIZ
Ficțiune adolescenți" Hayat hassas ruhlar için bir cehennemdir." Bu hikaye eşcinsel bir bireyin, içinde kaybolduğu hayatını aile içi yaşanmışlıklarını, hayallerini, pişmanlıklarını ve yaşadığı zorluklarla kalkınmaya çalıştığı mücadele ettiği, çevresindeki homofobik in...
