Mutluydu bir bakıma en azından şimdilik...
Ortaya konuştu.
- Ee bir sessizlik oluştu, sustunuz?
- Ne konuşalım oğlum, sen anlat neler yaşadın, gözlerini kapattığında ne rüyalar gördün bakalım?
Ares sessizleşti bir süre ve konuştu.
Açıkçası güzel şeyler görmedim, neden diye soracak olursan sizi kaybettiğimi gördüm... Hayri amca gibi elimden kayıp gidiyorsunuz...
Sizin benimle sohbet ettiğiniz, onca cümleler, onca kelimeler beni hayata bağladı aslında bir bakıma... Hepsini kalbimde hissettim.
Annesi arkasını dönüp gülümsedi ve atıldı.
- Aslında bizim yaptığımız bir şey yoktu ki oğlum sen kendine inandığın için hayattasın, arkanda kalan insanları düşündüğün için hayattasın kendini düşündüğün için değil.
Hayat'ın bu sözleri Ares'i kırmıştı kendisini hiçbir zaman düşünmediğini hatırlamış çünkü
Ares atıldı.
- Tamam anne daha fazla devam etme olur mu.
Hayat sessizleşti, yol boyunca hiç konuşmadılar. Yaklaşık yarım saat sonunda eve varmışlardı. Ares direkt odasına çıktı, odasının kapısını aralık bıraktı ve rafa yöneldi. Kitaplığında sakladığı fotoğraf albümünü eline aldı ve kanepeye oturdu bacağını diğer bacağının üstüne attı ve albümü açtı. İnceledi ellerini fotoğrafların üzerinde gezdirdi bir hüzünlendi. Küçüklük fotoğraflarını görünce...
Birden omuzlarında bir el hissetti arkasını döndü, karşısında Ares'in küçüklüğü duruyordu. Küçüklüğünün karşısına geçti ve ellerini yüzüne götürerek avuçlarının içine aldı, şöyle dedi;
- Belki de kimsenin yapamayacağı bir şeyi
yaptın, insan çocukluğuyla yüzleşebilir mi? Sen işte şuan yüzleşiyorsun. Çoğu insanın kısmeti bile olmayacak bir olaya tanıklık ediyorsun. Anlat bana Ares'in nasıl bir hayat bekliyormuş onu?
Ares küçük dilini yutmuş gibi sessizleşmişti, bir insanın küçüklüğü nasıl bu kadar olgun konuşabiliyor diye düşündü.
Ares'in küçüklüğü bu soruyu cevapladı.
-Birincisi sen bensin, ben senim duygularımız, fikirlerimiz, kararlarımız aynı o yüzden.
Ares hâlâ inanamıyorum bu yaşadığı şey için hiç kimse küçüklüğüyle konuşamaz iken Ares konuşmuştu. Tabii bunu kanıtlamak istese kanıtlayamazdı. Ne kayıt altına alabilirdi ne inandırabilirdi.
Küçüklüğü atıldı.
- Gelecekteki ben beni iyi dinle, senin kalbinde birisi var adı da Berk o Berk'e dikkat et beklemediğin bir vakit sonra sana oyun oynayabilir. Umarım sezgileri beni yanıltıyordur.
Ares atıldı.
- Çok garip bir şekilde bu dediklerinin aynısını rüyamda da gördüm, hastanede bilincim kapalı iken..
- O zaman bil ki bir şeyler ters gidecektir.
Diyip toz olmuştu.
Ares şaşkınlıkla etrafına bakıyordu.
- Hey nereye gittin? Ney ters gidecek hey!!
Ares etrafına baktığında ondan başka kimsenin olmadığnı farketti. Düşünmeye ve kendi kendine konuşmaya başladı.
- Ares yapma Tanrı aşkına kafanda salak salak şeyler kuruyorsun. İyice psikopata bağladın, kendine gel. Sakin ol sadece o sadece bir... hayal görmeydi. Sen deli değilsin kendi kendine konuşmayı bırak, Berk sana neden oyun oynasın ki asıl aklın sana oyun oynuyor.
Kendine gel oğlum aklına mukayet ol sadece bir rüya ne kadar gerçek olabilir ki?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BİZ BİR "BİZ" OLAMAYIZ
Novela Juvenil" Hayat hassas ruhlar için bir cehennemdir." Bu hikaye eşcinsel bir bireyin, içinde kaybolduğu hayatını aile içi yaşanmışlıklarını, hayallerini, pişmanlıklarını ve yaşadığı zorluklarla kalkınmaya çalıştığı mücadele ettiği, çevresindeki homofobik in...
