Mavili Çocuk (Düzenleniyor !)

Onu Seviyorum

Okula girdiğimde Buse beni kapının önünde bekliyordu. Sabah geç kalmıştım ve onu beklettiğim için bana kızgındı. Cumartesi gecesi olanları anlatınca kızgınlığı geçti. Tek söylediği şey "oha kızım daha sevgili bile değilsiniz" di. Çok haklıydı. Daha sevgili bile değildik ve ben onlara kalmaya gidiyordum. Sınıfa girdiğimizde Mert yanımda oturuyordu. Düşüncelerimi kovup "naber ?" Dedim. Sadece iyi dedi. Bir şey vardı onda çok düşünceliydi. Ona doğru dönüp " Bak Mert biz daha sevgili bile değiliz fakat çok yakınız ve ben bu yakınlığımızdan rahatsız olmaya başladım" dedim. Fakat bana gülümseyip önüne döndü. Resmen beni takmamıştı. Ders bittiğinde beni kolumdan tuttu ve kimsenin olmadığı bir yere götürdü. Beni duvara yaslayıp gözlerini gözlerime  dikti,uzun bir süre öyle kaldık ve bakıştık. Kendini toparladıktan sonra "Benimle çıkar mısın ? " dedi. Aslında şaşırmamıştım ama şaşırmış gibi yapıp "evet" dedim. Bu sefer elimi iyice kavradı ve beni boş bir sınıfa götürdü. Işığını açtığında her yerde güller vardı ve tam karşımızda ikimizin adı yazıyordu. Bunları görünce dudaklarına yapıştım. O da elleri ile belimi kavradı. Biz öpüşürken kapı açıldı ve alt sınıflardan biri bize bakıp 'ne yapıyor bunlar ?' Bakışı attı. Utancımızdan koşarak sınıftan çıktık. İkimiz de kıpkırmızı olmuştuk. Birbirimize bakıp gülmeye başladık. Kolunu belime sardı ve ben de ona bakıp gülümsedim. Biz birbirimize kenetlenmiş gözlerimize bakarken Buse'nin "oha" sesiyle kendime geldim. Kolumdan tutup beni kenara çekti ve "siz...siz..." demeye başladı. Onun ne diyeceğini anlamıştım ve uzatmadan "evet" dedim. Buse'nin çığlığı ile herkes bize baktı. Çığlığı duyan Anıl da koşarak yanımıza geldi ve bağırarak "oha siz çıkıyor musunuz ?" Dedi. Onlara yaklaşıp "isterseniz anons ettirelim, siz boşuna sesinizi yormayın" dedim. Mert pişkin pişkin gülüp"bana uyar, herkes duysun seni sevdiğimi " dedi. Ona döndüm ve gülümsedim.