Hissizlik

Bölüm 12

Egenin düşmanı.. Altay Zincirli.

[2 Saat Sonra]

Gözlerimi açmıştım ve güzel bir odanın içinde uyanmıştım. Baktığımda Altay sandalyede oturmuş beni izliyordu. Yatakta doğruldum,  yutkundum ve ona baktım.

A: "Kim bilir sana benim hakkımda neler anlatmıştır."

"Derken?"

A: "Kocan tam bir oruspu çocuğu."

Evet biliyorum demek istiyordum. Bu adam neden beni kaçırmıştı? Ne istiyordu benden.
"Neden beni kaçırdın?"

A: "Seni kaçırmadım seni kurtardım. Ben herşeyin farkındayım. Seni satacaktı ama kendisi sahiplendi. Seni her gün dövüp yemeğini kısıtlıyor. Hayvan mısın kızım sen yardım falan istesene!"

Hadi canım hiç aklıma gelmemişti.
"Geldi zaten onu kullanacaktım."

A: "Bunu zor yaparsın ama sen bilirsin. Ben sana yardım edeceğim tamam mı?"

"Tamam et. Yeter ki ondan kurtulayım."

A: "Güzel , şimdi aç mısın ?"

"Evet açım hemde baya açım." Yalan söyleyecek halim yoktu yorulmuştum..

A: "O zaman aşağa inelim orda yersin bol bol."

Kafamı salladım ve aşağa indik. Güzel bir masa vardı ve üstümde türlü türlü yemekler. Beni masanın başına oturtmuş kendisinde diğer tarafa oturmuş yemek yiyorduk. Uzun zaman sonra ilk defa bu kadar yiyordum çok mutluyum. Ardından o içimi karartan ses geldi..

E: "Ben sana o kadar çok yeme demiştim dimi karıcım."

Buz kesmiştim onun burda ne işi vardı. Altay neden hiç bir şey yapmıyordu. Burda bir şeyler ters gidiyordu. Anlını boynuma koymuştu rahatsız olmuştum. Altayın bir şey yapmasını istiyordum sonuçta sana yardım edeceğim demişti.

E: "Kuzenimle benim hakkımda konuşmak.." Gülmüştü.. "Biraz aptalca değil mi. Hani zekiydin gelip her şeyi anlatmışsın. Sanki seni göt kadar dünyada bulamam."

Birden ciddileşti çekildi ve bu sefer o benim yanıma oturdu. Ama yine yemek yemiyordu kahve içiyordu.

A: "Ben bu kızı biraz daha zeki beklerdim."
E: "Bende beklerdim malın teki çıktı."
A: "Olm kendin satın aldın ne sikimi konuşuyorsun."

Resmen tuzağa düşmüştüm.. Bunun sonucu beni çok fazla korkutuyordu.

E: "Ee ne anlattı bakalım?"
A: "Güvenini kazanıp yanından siktir olacakmış."
E: "Inandı yani buna?"
A: "Ben ne bileyim? Ona sor yanında  değil mi?"
E: "Doğru, inandın mı kaçabileceğine?"

Ikiside bana bakıp sırıtıyordu. Sövsem kelimelerime yazık olacak ama yiyeceğim dayağı az çok biliyordum..
"İnandım senin gibi biri ile sen bile yaşayamazsın şerefsiz herif!"
Gülmüştü elindeki bardağı sıkıyordu. Korkmaya başladım çünkü o belirsiz birisiydi her an her şeyi yapabilirdi.

E: "Bugün sana yeni şeyler yaşatacağım. Kısacası benden kork."

Ağlamamak için zor duruyordum. Bu adamın önünde ağlamak istemiyordum kendimi güçsüz göstermek istemiyordum. Ben güçlü birisiydim ama bu adamın yapacakları beni çok feci şekilde korkutuyordu. Etrafına bakındı ve kalktı. Benide kolumdan sertçe tutarak kaldırdı. Kuzenini bana düşman diye tanıtmıştı ve bana oyun oynamışlardı..

▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎

Yeni bir bölümün daha sonuna geldik. Umarım beğenmişsinizdir. Yeni bölümde görüşmek üzere. Kendinize iyi bakın. ♡