Bölüm 45

2.5K 92 45
                                    

[3 Hafta Sonra]

Serayın Ağzından:

Hastane olayından sonra çok az konuşmaya özen gösterdim. Alara Egeden tam anlamıyla korkuyordu ve gördüğü her yerde kaçıyordu. Ege başka bir odada ben başka bir odada yatıyordum. Bazen eve sarhoş gelip fahişelerle yatıyordu. Bende Alara ile yatıp onun bu sesleri görmezden gelmesine yardımcı oluyordum. Ege bazı günler eve dahi gelmiyordu. Buda benim işime geliyordu. Alara onu gördüğünde korkuyordu o yüzden o yokken korkmuyordu. Mutluydum ama kızımla. Egenin değiştiğini sanmak dünyanin uydusunun güneş olduğunu sanmaktan farksızmış. Arada bi kızlar geliyor sohbet falan ediyoruz. Ahmet ve Altay Alara ile ilgileniyor. Egenin yapamadığı babalığı yapıyorlardı.

A: "Annee Altay abi ve Tanem abla gelecek miii?"

"Evet güzelim birazdan gelirler."

E: "Gelmeyecekler hayırdır kendine yeni baba arıyorsun?!"

A: "Evet."

Ege bozulmuştu ve gözü dönmüştü. Alaraya öyle bir tokat atmıştı ki bana vurduğu her şeyin 2 katı sertliğinde. Alara direkt ağlamaya başladı. Yanina koştum ve ona sarıldım.
"Ne zaman baba olmayı öğreneceksen o zaman gel şimdi defol git karılarına."
Ege tam bana vuracaktı ki Ahmet onu tuttu.

Ah: "Hayırdır karın bitti çocuğuna vuruyorsun? Ege siktir git baba olmayı öğren."

Ahmet baya sinirliydi ama Ege kadar değildi. Ahmet Alarayı kucağına aldı. Alaranın yüzünü adeta morarmıştı. O kadar kötü hissediyordum ki..
"Lütfen Alarayı Egeden uzak tut.."
Dediğim şeye başı ile onay verdi.

Ah: "Sende geliyorsun , sana gelirsek Ege. Baba olmayı öğren ondan sonra hem kârını hemde çocuğunu görürsün. Karaktersiz."

Dedi ve beni ve Alarayı kendi evlerine götürdü. Yol boyu Alara ile konuşup onu neşelendirmeye çalışıyordu. Ahmet çocuk istiyordu fakat Belinayin canını acıtmasından korkuyordu. O yüzden bir şey yapmıyordu. Evlerine gelmiştik Belinay kapıda Ahmeti karşıladı. Ahmet Belinaya durumu özet geçti ve Belinay kızımı kucağına aldı. Salona geçtik oyun oynadılar. Yemek yediler ve bir sürü aktivite yaptılar. Ardından bize bir oda ve kıyafet verdiler. Kendimi kimsesiz hissetmeye başladım sanki dilenci gibiydim..

▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎▪︎

Yeni bir bölümün daha sonuna geldik. Umarım beğenmişsinizdir. Yeni bölümde görüşmek üzere. Kendinize iyi bakın.

HissizlikHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin