En sevdiğim kitabın içine yan karakter olarak düştüğümde tek bir görevim vardı : mutlu sonun gerçekleşmesini sağlamak. Her şey tam da olması gerektiği gibi gidiyordu─ta ki ben kötü karakterin dikkatini çekene kadar.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
The Chamber Orchestra Of London, The Secret History
Evgeny Grinko, Cold Morning
❈
"Beni nasıl kandıracağını merak ediyorumdur belki. Bu oyunu nasıl oynayacağını görmek istiyorumdur."
Kalp atışlarım gölün sesini, yaprakların hışırtısını bastırıyordu. Nefes alıp almadığımın farkında bile değildim. Orada öylece duruyor, Rahsan'ın esmer tenine, o tene zıt bal sarısı gözlerine bakıyordum. O gözler çok dikkatliydi, tetikteydi.
Kandırmak? diyecektim neredeyse. Oynamak? Ben?
O kadar şaşırmıştım ki gülüp geçemiyordum bile. Onu nasıl kandıracaktım ki? Ne oyunu oynayacaktım? Aklıma gelen ilk seçenek, onu ölümüne götüren düşünceler zincirini kırmaktı ancak onun bunu kastettiğini hiç sanmıyordum.
Onu sinsi sinsi manipüle etmek değildi amacım. Ya da ağzından laf alıp Matias ve Serafina'nın önüne atmak istemiyordum. Konsey onu cezalandırsın, sonunu kendinden önce ben getireyim...
Hayır. Kocaman bir hayır.
O ne düşünürse düşünsün, içinde ne planlar kurarsa kursun ben sadece onu tanımak istemiştim. Yalnız mücadelesinin ne için olduğunu öğrenmek, onu ölüme götüren hırslarının ne olduğunu bilmek...
Bunu da manipüle ya da oyunlarla yapmayı hiç düşünmemiştim. Birincisi, aklına böyle bir seçenek dahi gelmeyen bir karakter olduğum göz önünde bulundurulursa bunu beceremeyeceğim aşikârdı. İkincisi, Rahsan Ze'viv motivasyonu belli olmasa bile hâlâ bir kötü karakterdi ve neyin peşinde olduğumu anlayıp kendi oyunumda beni tuzağa düşürmesi işten bile sayılmazdı. Üçüncüsü, bu bana ne kazandıracaktı ki?
Tamam, ben de isterdim havalı bir kötü karakter olup diğer kötü karakteri dize getirmeyi ama bunu neden yapacaktım? Zaten bu kitapta kötülüklerin kaynağı Rahsan değil geceleri açılan o geçitlerdi. Canları alan, geceleri uyutmayan, hasarı veren onlardı, Rahsan'ı kandırıp laf alsam bile çökerteceğim planlar, kanlı oyunlar yoktu ortada.
Biz aynı taraftaydık. Bunu ne o ne diğerleri anlıyor olsa bile.
Hem ben kendi yolumda ilerlemek, nasıl biliyorsam öyle yapmak istiyordum.
Bana böyle düşündüren Aviva karakterinin özellikleri miydi yoksa gerçekten ben miydim bilmiyordum ama manipülasyonlar, arkadan bıçaklamak, sürekli iş çevirip yalan söylemek hiç bana göre şeyler değildi. Bir şifacı olarak bünyeme de hiç uygun değildi hem. Böyle bir insana dönüşürsem enerji alanım kirlenir, güçlerimi bile doğru düzgün kullanamazdım.
