En sevdiğim kitabın içine yan karakter olarak düştüğümde tek bir görevim vardı : mutlu sonun gerçekleşmesini sağlamak. Her şey tam da olması gerektiği gibi gidiyordu─ta ki ben kötü karakterin dikkatini çekene kadar.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Adam Lastiwka, Fellow Traveler
Hozier, Shrike
❈
Yaşadığım şeyin gerçekliğini sorguladığım çok an oldu.
Yemyeşil çimenlere uzandım bazen; tepemden pofuduk bulutlar geçerken gördüklerimin, tatlı gün ışığı tenime vururken hissettiklerimin ne kadarı gerçek diye sordum durdum kendime.
İçinde bulunduğum vadiyi çevreleyen dağlara baktım, saçlarım esen rüzgârda savrulurken beni de böyle bir rüzgâr mı attı buraya diye merak ettim.
Parmaklarım birisine şifa verdiği ilk andan, dokunduğum bitkiler elimin altında canlandığından beri zihnim susmadı; yıllar geçse de bir parça şaşkınlığı hep içimde taşıdım.
Ait olmadığım bir bedene sığmaya çalıştım ben.
Bazı geceler uyuyamadım, gerçekte neye benzediğime ve nasıl bir hayatım olduğuna dair tahminler yürüttüm. Kimi zaman o kadar uzaklaştım ki başladığım yerden, kendimi bir çukurda sorular arasında sıkışmış buldum.
Uyanamadığım bir rüyanın içinde miydim yahut çoktan ölmüştüm de yeni bir hayata mı başlamıştım? Yoksa bu yaşadıklarımbir ceza mıydı ruhuma?
Kendi hayatımda çok kötü, çok bencil, çok kaba bir insandım da buraya insanlara yardım etmek için mi yollanmıştım? Bu yüzden mi şifacıydım, bu yüzden mi nazik ve yardımsever Aviva olarak uyanmıştım?
Olabilirdi. Hiçbir soruma evet ve hayır diyemiyordum sonuçta. Kendimden başka muhatabım olmadığından öğrenemiyordum gerçekleri. Buna rağmen, her soru düştüğüm çukuru biraz daha dibe çökertmesine rağmen sormaktan alıkoyamadım kendimi.
Bir şekilde yaşadığım andan koptum, gözlerim bir yere daldı ve ben ilk andan beri peşimi bırakmayan soruların esiri oldum.
Yine öyle bir anın içerisindeydim.
Yaşadığım şeyden kopmak çok zordu, evet, ama inanmak daha zordu.
Rahsan Ze'viv'in dizlerinde yatıyordum çünkü.
Kitabın kötü karakterinin, okurken üzerinde fazla düşünmediğim ama soğuk bir kış gecesinde yaptığı yardım sayesinde yolumun kesiştiği kişinin.
Uzun bir süre uzak durmam gerektiğine inandığım fakat konuştukça göründüğünden fazlası olduğunu düşündüğüm kuzgun karası saçlı, şehri bırak Kayven'in en güçlü ailelerinden birisinin oğlunun.
