En sevdiğim kitabın içine yan karakter olarak düştüğümde tek bir görevim vardı : mutlu sonun gerçekleşmesini sağlamak. Her şey tam da olması gerektiği gibi gidiyordu─ta ki ben kötü karakterin dikkatini çekene kadar.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
The Chamber Orchestra Of London, The Architect
Amy Stroup, In the Shadows
❈
Ömür tüketen bir haftanın içindeydik.
Bunun olacağını bildiğim için kendime kafa tatili verip göl kıyısında ders çalışmıştım, ondan sonra her şey tepe taklak gitmeye başlamıştı zaten.
Önce Rahsan görevde yaralanmıştı.
Onun için o kadar endişelenmiştim ki bu olay yanıma geri dönmediği için yaşadığım ufak kalp kırıklığını tamamen ortadan kaldırmıştı. Buna rağmen kendini açıklamış ve bana bir toka hediye ederek hem gönlümü almış hem de beni şaşkına çevirmişti. Ondan hiç beklemediğim bir hareketti bu. Karakterinden değil, sonuçta potansiyeli orijinal kitapta iyi yansıtılmadığı için bilmediğim bir sürü özelliğinin çıkabileceğini biliyor ve böyle bir şeyi bekliyordum.
Beklemediğim bunun bana karşı olmasıydı.
Üç yıldır bu "yan karakter" mevzusuna kendimi o kadar kaptırmıştım ki sanki sadece bu kitabın değil, kendi hayatımın bile yan karakteriydim.
Buraya ait değildim ve hiçbir şey ait kılamazdı. Öyle düşünüyordum yani içten içe. Oysa komodinimin ilk çekmecesine özenle yerleştirdiğim o toka bana bir umut vermişti. Belki sadece ben Rahsan için bir şans değildim, o da benim için öyleydi. Belki. Bunu ciddi ciddi düşünmek için hâlâ çok erkendi.
Onunla arkadaş olmamın olumlu bir değişim başlatacağını bilsem bunu kesinlikle daha önce yapardım çünkü o akşam Bayan Miriam'a kendisini kontrol ettirmek için geldiğinde ona bir karışım vermiştim ve biraz sohbet etmiştik. İkimizin de pek vakti yoktu, o yüzden kısacık bir zamanı birlikte geçirmiştik. Yine de önceki günden beri düşük olan enerjim anında yükselmişti.
Daha dikkatli olmasını söylemek, gücünü sürekli bitirip karşıma gelmesi sonucu bir de bana kendini tüketiyorsun diye dalga geçmek bana iyi geliyordu sanırım. Ben güldükçe homurdanıyordu ya, en çok ona keyifleniyordum.
Akşam yemeğinde onu görmüştüm uzaktan, ardından seralara gittiğim için yollarımız ayrılmıştı.
Sonra her gece için görev grupları açıklanmıştı.
Serafina ve Matias gönüllü olarak yakın bir zamanda katıldığı için onların gideceği gün haftanın sondan bir önceki günüydü. Yeni ay haftasında her gece birbirinden işkence dolu olurdu ama son gecenin ayrı bir korkunçluğu vardı, bu yüzden hiçbirimiz o gün görevlendirilmediğimiz için şükretmiştim.
