Gellert Grindelwald, eski dostu Albus Dumbledore tarafından yenilip kendi yarattığı hapishane olan Nurmengard Kalesi'ne hapsedildiğinde arksında bıraktığı tek kişi, henüz bir yaşındaki kızı Rothina Grindelwald'du.
Rothina, yıllarını kimsesiz geçiri...
9. B. Ö L Ü M "Birinin önünde diz çökmek nasıl bir şey? Çünkü ben hiç tatmadım, senin aksine."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Soğuk bir ekim sabahıydı. Hogwarts'ta başlayan yeni bir dönem, bir ayı geride bırakmıştı.
"Çok soğuk, çok soğuk!" Slytherin ortak salonunun taş kapısı aralandı ve elleriyle kendini ısıtmaya çalışan Carina ve Scarlet içeriye girdi. "Bir daha asla dışarı çıkaramayacaksın beni, anladın mı Scarlet?" dedi Carina ters ters Scarlet'a bakarak.
Birlikte içeriye girerek kanepelere ilerlediler. Bu sırada Rothina, Dorea, Millie ve Esther kanepelere kurulmuş, alev alev yanan şöminenin tanıdını çıkarıyorlardı.
Carina, koşar adımlarla şömineye yaklaşıp önünde diz çöktü ve kalın, kışlık cüppesini çıkartarak yanına bıraktı. "Dünyalar varmış..." derken, bir yandan da atkısını ve beresini çıkartıyordu. En sonunda kalın üstlerinden kurtulduğunda ellerini şömineye doğru uzattı. "Tüm hafta sonunu bu şöminenin önünde geçireceğim sanırım."
Scarlet, montonu çıkararak kanepeye bıraktı ve Carina gibi şöminenin önünde bağdaş kurarak oturdu. "Neden bu kadar geç kaldınız?" diye sordu Esther iki kızın soğuktan titreyen bedenlerini inceleyerek. "Yarım saatten fazladır dışarıdasınız. Bu soğuk havada ne işiniz var?"
Carina gözlerini devirdi ve belki de yüzüncü kez sol yanında oturan Scarlet'a ters ters baktı. "Hanımefendi ânı yaşamak ve sonbaharın soğuk havasının tadını çıkarmak istiyormuş." dedi iğneleyici bir ses tonuyla. "Neyin tadını çıkaracaksa artık. Benim soğuktan götüm buz tuttu, bu hâlâ dökülen ağaç yapraklarının üzerinde, romantik bir ândaymış gibi salına salına yürüyordu."
"Abartma, Carina!" dedi Scarlet azarlarcasına kaşlarını çatarak. "Hem ne var bunda? Dışarı çıkmak isteyemez miyim?" Şöminenin ısısı tenini büyük bir mesafe olmasına rağmen yakmış olmalı ki ayağı kalkarak kanepelere ilerledi. "Yağmur yağmak üzereydi. Bizi zorla içeri getirmeseydin yağmurun altında biraz vakit geçirecektim."
Carina başını çevirerek kanepeye kurulan Scarlet'a dehşetle baktı. "Şuna da bakın hele! Soğuktan ellerini hissetmeyen de bendim ama!" diye homurdandı geri şömineye dönerek. "Bir daha asla ama asla dışarı çıkmayacağım, duydun mu beni?"
