Gellert Grindelwald, eski dostu Albus Dumbledore tarafından yenilip kendi yarattığı hapishane olan Nurmengard Kalesi'ne hapsedildiğinde arksında bıraktığı tek kişi, henüz bir yaşındaki kızı Rothina Grindelwald'du.
Rothina, yıllarını kimsesiz geçiri...
"Küçükken yalnız kaldığımda hep bir yaratık çıkar beni bulurdu. Şöyle değiştireyim: Beni hiç yalnız bırakmazlardı. Bu; ister bir kelebek olsun, ister yarı insan-yarı örümcek Arakne'ler olsun... "
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu bölüm, ana kahraman Rothina Grindelwald'un bakış açısıyla yazılmıştır...
🌪️
Ormanın içinde yankılanan ikinci bir kükreyiş yüzümü buruşturmama neden olmuştu. Ozark Howler'lar, attıkları kulak tırmalayıcı ve korkunç çığlıkları ile bilinirlerdi. Pek popüler bir canlı oldukları söylenemezdi, ancak onları bilenler, asla bir Ozark Howler ile karşı karşıya kalmak istemezlerdi.
Sesler kesildiğinde aniden Tom'un bileğini sertçe kavrayarak ormanın derinliklerine doğru koşmaya başladım. Arkamdan bir şeyler söylediğini duyuyordum ancak şu anda daha önemli bir işim varsa, o da bu yaratık ortadan kaybolmadan önce ona yetişmekti.
Büyük ağaçların ve dikenli çalılıkların arasından büyük bir açıklığa ulaştığımızda koşmayı bırakmıştık. Nefes nefese omzumdan düşmek üzere olan çantamı düzelterek karşımdaki manzaraya baktım.
İki Ozark Howler, ölesiye bir kavganın içindeydi. Oldukça vahşi ve saldırgan olan bu hayvanlar, sürünün yönetimini ele geçirmek için durmadan birbirleriyle güreşirlerdi. Ve bu güreşin sonu mutlaka bir tarafın ölümüyle biterdi. Bir boz ayı görünümünü andıran, kafasının üzerinde iki adet uzun boynuzu olan ve gözleri kanın kızıllığıyla kaplı olan Ozark Howler'lar, savaşta bize büyük bir artı getireceklerdi.
"Onları neden durdurmuyoruz?" diye sordu Tom çatılı kaşları, düzensiz nefesleriyle karşımızdaki güreşi izlerken.
"Bu onların doğası gereği yaptıkları sıradan bir şey." dedim sürekli omzumdan kayan sırt çantamı yere indirirken. "Sürünün başına geçmek için sürekli güreşiler. Sürünün başına geçen ise en fazla bir hafta durabilir. Onu indirmek için bir sonraki gönüllü seve seve onu rövanşa davet edecektir."
