Gellert Grindelwald, eski dostu Albus Dumbledore tarafından yenilip kendi yarattığı hapishane olan Nurmengard Kalesi'ne hapsedildiğinde arksında bıraktığı tek kişi, henüz bir yaşındaki kızı Rothina Grindelwald'du.
Rothina, yıllarını kimsesiz geçiri...
21. B Ö L Ü M "Nasıl bir gücüm olduğunu... Ya da kim olduğumu çok yakında öğreneceksin."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Rothina Grindelwald için bu zamana kadar hiç kimse babası Gellet Grindelwald kadar önemli ve değerli olmamıştı. Durmstrang yıllarında "arkadaş" diyebileceği birkaç kişi olmuştu elbet ama bir yere ve bir sınıra kadardı. İleride bu arkadaşlığı kullanmak için sosyopat yanını bastırmak zorunda kalmıştı ve şimdi Hogwarts'ta da "arkadaş" adı altında beş kızla tanışmıştı. Carina'nın, Esther'in ve belki de Scarlet'ın arkadaşlıkları, önceki arkadaşlıkları gibiydi ve Rothina bu arkadaşlıkları çok güzel bir şekilde değerlendirecekti.
Millie ve Dorea'ya, diğer kızlara yakın olduğu kadar yakın değildi. Bazen Millie ile konuşuyordu evet ama Dorea ile aralarında soğuk rüzgârlar esiyordu.
Babasından sonra değer verdiği kişiler nadirdi. Vinda ve Abernathy bu sayılı kişiler arasındaydı. Büyük halası Bathilda Bagshot'u saymasına gerek var mıydı? Ve bir de bu sayılı kişilerin arasına Kira Clay de eklenmişti.
Çekik, kahverengi gözleriyle, simsiyah saçlarıyla ve utangaç kişiliğiyle Rothina onu sirkte ilk gördüğü zaman anlamıştı ikisinin arasında bir bağın oluşacağını. Birine bu denli bağlanmış olması sinir bozucuydu ama yanında olması gerekiyormuş gibi hissediyordu. Sanki Kira'nın ona ihtiyacı vardı ve Rothina da ona ihtiyacı olanı verecekti.
Ona değer veriyordu ve değer verdiği kişilerin kılına bile zarar gelirse nasıl bir canavara dönüştüğünü en iyi kendisi biliyordu.
Kira'nın az önce dudaklarından çıkan cümleyle yeşil gözlerini buz gibi bir ifade kapladı, yavaşça karşısındaki Japon çocuğa baktı. "Ben de Roth Zabala." Çocuğun hâlâ havadaki elini yakaladı ve sıktı. "Memnun oldum Takashi."
Takashi gülümsemeye çalıştı ancak başarısız oldu. Karşısında duran kızın gözlerindeki ürkütücü ifade yüzünden tırsmıştı. Bakışlarını birleşik ellerine indirdiğinde Japonca, kısık sesli bir küfür savurdu ve elini kendine çekti. O ürkütücü gözlere bakarken fark etmemişti ama kız elini o kadar sıkmıştı ki beyaz teni kıpkırmızı olmuştu. "Biraz sinirliyiz bakıyorum?"
