Gellert Grindelwald, eski dostu Albus Dumbledore tarafından yenilip kendi yarattığı hapishane olan Nurmengard Kalesi'ne hapsedildiğinde arksında bıraktığı tek kişi, henüz bir yaşındaki kızı Rothina Grindelwald'du.
Rothina, yıllarını kimsesiz geçiri...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sıcak bir öğle vaktiydi; güneş tepede pırıl pırıl parlıyor, insanı kavuruyordu. Godric's Hollow sakinleri de bu sıcak havadan nasiplerini almışlardı ki kendilerini evlerine kapatmışlardı. Gölgeliklerde oyunlar oynayan çocuklar haricinde sokaklarda kimse yoktu. Küçük saat kulesinde akrep ve yelkovan 14:13'ü gösteriyordu.
Ansızın sokağın başında bir adam belirdi. Uzun, camgöbeği renginde bir cüppe giyinmiş, göğsüne doğru uzanan sakalları ağarmış, gözleri çökmüştü. Derin bir nefes alarak bulunduğu yeri inceledi. Her eve tek tek baktı, gölgelik alanlardaki çocukları izledi hasretle. Godric's Hollow'da baktığı her köşe, onu çocukluğuna götürüyordu.
Acelesiz adımlarla yürümeye başladı. İlk durağı bakımsız bir bahçesi olan, verandası yıkılmak üzere bir evin önü oldu. Puslu gözlerinde geçmişin hatıraları canlandı. Daha dün gibi hatırlıyordu. Bu bakımsız bahçe eskiden cennetten bir parça gibiydi. Sonra bu bahçeye beş kişi geliyordu; üçüsü arasında bir düello çıkıyordu ve birisi ölüyordu.
Sıkıca gözlerini yumdu. Bu korkunç hatırayı unutmak istiyordu ama değil unutmak, geceleri rüyalarından çıkmıyordu.
Kendisini toparlamaya çalışarak derin bir nefes alıp verdi, bundan dolayı omuzları yükselip alçaldı. Ciğerleri, çocukluğunun geçtiği bu sokakların temiz havasıyla dolunca daha fazla bu evi görmeye dayanamayıp arkasını döndü ve ikinci rotasına doğru ilerlemeye başladı.
İki katlı, evde yaşayan birilerinin olmasına rağmen bakımsız bahçesi ve paslı bahçe demirleri olan evi gördüğünde bir an için öfkelendiğini hissetti. Geçmişte, bu evde yaşayan kadın bir düşmanlığın körüklenmesine sebep olmuştu. Hâlâ o günleri hatırlıyordu, evet, buraya da zaten o kadın için gelmişti.
Bahçe demirlerinin kilidine uzandı ama eli kapıya değer değmez kapı gıcırdayarak kendiliğinden açıldı. Biraz daha iterek tamamen bahçeye girdi ve eve doğru ilerledi. Bu evde birilerinin yaşadığını biliyordu ama tam olarak emin değildi. Kapı açıldığında belki de evin yeni sakinleri ile karşılaşacaktı ve belki de o kapı hiç açılmayacaktı.
