Gellert Grindelwald, eski dostu Albus Dumbledore tarafından yenilip kendi yarattığı hapishane olan Nurmengard Kalesi'ne hapsedildiğinde arksında bıraktığı tek kişi, henüz bir yaşındaki kızı Rothina Grindelwald'du.
Rothina, yıllarını kimsesiz geçiri...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İlkbahar ayının serin rüzgârı hafif dokunuşlarla eserek sarı tutamlarını Rothina'nın yüzüne doğru savurdu. Titreyen parmaklarını yüzüne götürerek saçlarını kulağının arkasına sıkıştırdı ancak tekrar esen rüzgâr saçlarını ikinci kez özgür bıraktı. Defalarca yaladığı, ama her seferinde kuruduğu soluk pembe dudakları aralıktı, konuşmak istiyor, arkasındaki oğlanı sihriyle yok etmek istiyordu ama yapabildiği tek şey öylece olduğu yerde durmaktı.
Biraz sonra Tom'un sesi tekrar yükseldi. "Beni tanıdığın bu süreçte, güce olan aşkımın ne denli büyük olduğunu anlamışsın sanıyordum." Sesinde alay yoktu, aşağılayıcı bir ton yoktu, üstünlük de yoktu; sadece söylediklerini kanıtlar nitelikte bir netlik vardı. "Senin karşında Tom Marvolo Riddle yok, Rothina. Senin karşında Lord Voldemort var, ve bu kişi güce sahip olmak için ruhunu parçalara ayırdı."
Hortkuluklardan bahsediyor olmalı, diye düşündü Rothina derin soluklar almaya devam ederken. En başından beri Tom'dan, Hortkuluk konusunda şüphe duymuştu. Ve şimdi tamamen emin olmuştu, onun Hortkuluk'ları vardı.
"Ve şimdi sonsuz ve gerçek gücün kaynağını buldum." dedi Tom, sesi yükselmişti. Kolları iki yana açılı, hayran bakışları Rothina'nın üzerindeydi. Ve baktığı aslında Rothina değildi, güçtü. "Yaratıkların Annesi, asasız büyü yapabiliyor ve güçlü bir karaktere sahip... Kim bilir, daha keşfetmediğin ve benim daha bilmediğim ne güçlerin vardır."
"Haklısın." dedi Rothina sessizliğini sonunda bozarak. Hâlâ Tom'a arkası dönüktü. "Yaratıkların Annesi'yim, asasız büyü yapabiliyorum ve daha sayamayacağım bir sürü güçlerim var." Dudaklarında şeytani bir kıvrım belirdi. "Ve en kötüsü nedir, biliyor musun Slytherin varisi?" Başını yana çevirdi ve göz ucuyla arkasına baktı. "Senin bana asla ulaşamayacak olman."
"İster kendi isteğinle, ister zorla..." Oğlanın sesinden yayılan öfkenin kokusu çoktan Rothina'nın burnuna gelmişti. "Bana aitsin. Güç, bana ait. Ya kendin kabul eder, Lord Voldemort'un yanında yer alırsın, ya da gücünü seve seve emmekten zevk duyarım."
